سخنرانی نیمه شعبان
خواندن دعای عهد که حاصلش معرفت امام عصر است به نورانیت و اینکه او نور عظیم الله وسبب اتصال خالق است به مخلوق و نیز انس با او در طول روز در هر کاری امید وقوع تحول و باز شدن در لطفی را نوید میدهد.
D-1005
معرفی امام زمان علیه السلام در دعای عهد
الحمدلله رب العالمین و صل الله علی سیدنا محمدا و آله الطاهرین سی یما بقیه الله فی الارضین و لعن علی اعدائهم الی یوم الدین
1.معرفت برای عامه مردم و آن معرفت به امامت با افتراض طاعت ولی این معرفت، معرفت عمومی است نه خصوصی
معرفت خصوصی، معرفت اوست به نورانیت، که در روایات بحث شده از معرفت الامام به نورانیه، این معرفت باید در ادعیه و زیارات تفحص شود. دعاها و زیاراتی که از ائمه صادر شده، گنجینه معارف الهیه است منتها فهم و دقت در آنها محتاج به یک احاطه ای بر همه کلمات ائمه و انس با مکتب وحی و لسان کسانی که از وحی تکلم می کنند، نه از فکر و بسیار دقیق است فرق بین این دو گفته ی ناشی از فکر، با گفته ی ناشی از وحی از جهت جوهری، از جهت مبداء، از جهت منتهی جهات افتراق بسیار مهم است. گفته ای که از فکر ناشی می شود مثل این است که چراغی است از یک چراغ نفتی روشن شود. چراغ نفتی که فقط که فقط از فتیله نور بدهد این نور در کمال ضعف است. از یک طرف توأم با دوده است آنچه از فکر بشر است، روشنایی است که با دوده مخلوط است و تجزیه ندارد ولی آن گفته ای که از وحی است، امتیازش این است که متصل به نور السماوات و الارض است این اقیانوس بی پایان نور، مدد گفته های ائمه دین است، کلمه اقیانوس هم غلط است، همه این تعابیر از باب ضرورت است.
حجت دوم این است در آن نور دوده ی هوا وجود ندارد
یَکادُ زَیْتُها یُضیءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ
این جمله بیان امتیاز وحی است با فکر و معارف متّخذه ی از وحی خدا، متّخذه ی از فکر بشری. این به تماس با نار روشن می شود، دوده دارد، ضعیف است او به الله نورالسموات و الارض متصل است.
یَکادُ زَیْتُها یُضیءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ
ولی آن نور با این نور در آخر هم جداست. اینکه قرآن خواندن تا قرآن فهمیدن از زمین تا آسمان فاصله دارد.
آنچه از فکر بشر مایع می گیرد آزاد است هر کسی یاد می گیرد. رجالی الآن در معارف بشری هستند حتی از مجوز زرتشتی، می شود یکی از مهمترین فلاسفه بشود و شده. نمونه اش بهمن یار در مکتب شیخ الرئیس چه انقلابی پیدا شده، روشن نیست ولی آن هدایت مقید و محدود است آخر آیه نور را دقت کنید خدا می فرماید:
یَکادُ زَیْتُها یُضیءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ (النور(24) : 35)
آنجا رمز شرط و قید است، منتهی وصول به این مطالب عالیه حتی برای خواص مسیر نسبت الااحض الخواص شاهد آن این است که شیخ الرئیس وقتی اواخر عمرش می شود و سر در راه استدلال و حکمت به سنگها می خورد می گوید آن وقت جل جناب الحق ان یکون شریعته لکل وارد آن وقت می فهمد که آن حکمت الهی محدود و مشروط است و مطلق آزاد نیست.
قد جائکم من الله نور و کتاب مبین یهدی به الله من تبع رضوانه سبل السلام من تبع رضوانه تا نشود راه به سبل سلام پیدا نمی کند.
آن منتهای سبل سلام چیست؟ بحث دیگری است ما امروز برای ابتدائی ترین معرفت امام عصر و محور وجود فقط از یک دعا، کلمه ای استفاده می کنیم و این دعایی است که همه شما بر این دعا مواظبت کنید و به هر جا رفتید به منابرتان مردم را به این دعا توجیه کنید که هر روز بعد از نماز صبح بخوانند ولی شما که اهل دقت هستید و مشکلات مباحث علمی برای شما طرح می شود و می فهمید و فکر قویی ای را دارید در وقت خواندن دعا صرف در لطائف دعا کنید این دعا خزینه معرفت است و هر دعایی از ادعیه چنین است.
مضامین غنی از سند است هر چند منقول است به نقل سید بن طاووس و غیر سید مرسلأ و مسندأ و برای اهلش روشن است که بحث سندی در جایی است که جهت دلالی نشان ندهد که این گفته صادر از مصدر وحی است و دعا این است.
اللَّهُمَّ رَبَ النُّورِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ وَ مُنْزِلَ التَّوْرَاهِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ رَبَّ الظِّلِّ وَ الْحَرُورِ وَ مُنْزِلَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْمَلَائِکَهِ الْمُقَرَّبِینَ وَ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی یَصْلُحُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ یَا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَی وَ یَا حَیّاً حِینَ لَا حَیَّ یَا مُحْیِیَ الْمَوْتَى وَ مُمِیتَ الْأَحْیَاءِ یَا حَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَانَا الْإِمَامَ الْهَادِیَ الْمَهْدِی (مفتاح الجنان:542)
هیچ فکر شد که سلسله مطالب تا اینجا چیست؟ تا برسد به بعد از اینجا 4 اسم است در بین اسما خدا که رکن است، 2 اسم، اسم اعظم ذات است، 2 اسم یکی اسم ذات حاکی از جمیع اسماء حسنی و امثال اولیا است، یکی اسم حاکی از مقام ربوبیت تشریعی و تکوینی آن اسمی است که حاکی از ذات مستجمع جمیع صفات کمال است آن اسم الله است و خصوصیت این اسم مهم است اسرار دعا در این مطلب است توحید پذیرفته نسبه به هیچ اسمی از اسماء خدا به جز اسم مقدس«الله»،،،«لااله الاالله» این یک اسم است.
اسم دوم، اسم رب است « إِنَّ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْباب* الَّذینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ » (آلعمران(3) : 190،191) تا آخر بخوانید تا آنجا که می رسد «فستجاب لهم ربهم» اسراری باز در اسم رب است که بطون آن اسم از خرائن اسرار خداست شاهدش سه آیه قرآن است.
بسم الله الرحمن الرحیم در یک سوره ابتدا می شود به حروف مقطعه بعد این آیه می آید «لااله الا هو الحی القیوم» بعد باز در آیه الکرسی این آیه آورده می شود که گنج عرش است و آیه الکرسی شروع می شود از «الله لا اله الا هوالحی القیوم»
مطلب به آنجا خاتمه پیدا می کند که «و انت الوجوه للحی القیوم»
در این دعا هر چهار اسم را آورده اند. اول شروع می شود به اسم ذات مستجمع جمیع اسماء حسنی «اللهم» بعد نوبت می رسد به اسم «رب» «اللهم رب نورالعظیم» سلسله استعمالات رب الآن وقت ذکرش نیست برای اینکه مطلب به نتیجه برسد منتهی می شود به اینجا «یا حی و یا قیوم» ارکان اربعه در دعا جمع شده. ابتدا به چی شده است؟ اول چیست؟ «اللهم رب نورالعظیم» این کلمه را دقت کنید در دعاها که دریای حکمت است، روی این لطائف است ابتدا فاتحه سخن نور عظیم است. این نور عظیم چیست؟ دعا برای کیست؟ اگر فهمیدیم دعا برای کیست و آن کس کیست آن دقت می فهمیم سّر ابتدا به رب نورالعظیم کیه. چون وقت نیست ما چاره ای نداریم به اشاره بگذریم مگر خدا از ظلم ما بگذرد و بابی از حکمت و معرفت ولی وقتش و خلیفه زمان به روی ما باز کند.
تمام این دعا منتهی می شود به امام زمان ولی شروع می شود از رب نورالعظیم. این نورالعظیم را کجا باید جستجو کرد؟
بعد می رویم در سرداب وقتی که عشّاق او می خواهند وارد حرمش بشوند بر در سراب که می ایستند در آنجا گفته آنها این است.
السلام علیک یا خلیفه الله و خلیفه آبائه المهدیین
السلام علیک یا وصی الاوصیاء الماضین
السلام علیک یا حافظ اسرار رب العالمین
ولی گمشده ی ما آن نور عظیم است که در دعای عهد است از اینجا شروع می شود. خود این ترتیب، به ردیف اسراری دارد که چرا باید از خلیفه الله شروع شود و همچنین می رسد تا اینجا
السلام علیک یا ناظر شجره الطوبی و سدره المنتهی
السلام علیک یا نورالله الذی لا یطفا
اینجا روشن می شود چرا دعای عهد شروعش این است «اللهم رب نورالعظیم» آن نورالعظیم، نور نورالله است که لا یطفی نورالله الذی لا یطغی کجاست. باز باید رفت بیشتر کرد تا گمشده را پیدا کرد سیرنهایی به سوره صف تمام می شود آنجا که خدا می فرماید:
«یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُون* هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُون » (الصف(61) : 8،9)
بعد رجوع می شود به تفسیر، اما تفسیری که مفسّر آن جعفربن محمد است مفسّر آن لسان الله ناطق است او بیان می کند این نورالله که «یریدون لیطفئو نور الله بافواههم» حجت بن الحسن عسگری است او حقیقت نوری است که لا یطفی در کافی، در غیر کافی در نور الثقلین روایات راجع به دو آیه باید ملاحظه شود بعد روشن شود که صاحب الزمان کیست معرفت دو نورانیت این است:
آنچه وظیفه فرد فرد شماست که هم خودتان و هم دیگران را به این مقام سوق بدهید و شب و روز در جستجوی او باشید شاید از آن برق نور به مغز ما بتابد و یک تحولی در وجود ما پیدا شود.
اضافه است که نکره را معرفه می کند، اضافه است که هر چه به معروف و درجه معروف بالاتر شد حیث معرفت در مضاف اغوا می شود غوغایی که در معرفت امام زمان است این جاست که خدا اول این نور عظیم را اضافه می کند به اسم الله، یریدون لیطفئو نور الله، این اضافه اول است ولی مرحله آخر طرف اضافه می شود اسم به «هو» ولو ضمیر «هو» به الله برمی گردد ولی چون اضافه به مغّمر می شود قهرا در آیه هم اضافه به اسم الله است و هم اضافه به اسم «هو» در اضافه به اسم «هو» سرّی است و در اضافه به اسم «الله» سرّی است اضافه این نورالله الذی لا یطفی به کلمه «الله» اشاره است به این که امام زمان مظهر اسم باطن است آن وقت در امام زمان ظهور و بطون هر دو جمع است غیب و شهود هر دو جمع است. این دورانی است که جهت نوره باید تمام شود آن دوران که تکیه به خانه کعبه بدهد آنجا ظهور نورالهی حضرت پیدا می شود. این است امام زمان و ماییم که به او ظلم کردیم، نه او را نشناختیم، نه رعایت ادب او را کردیم. اگر هر روز صبح با این حضور و با این دقت دعا را بخوانید و در اطراف معارف دعا تأمل کنید و از وقتی که به میدان کار قدم می گذارید تا آخر در این حد باشد که به قدری که به فکر خودتان هستید به فکر او باشید همین اندازه بس است، اگر چنین شود خواهید دید چه خواهد شد.
ولی هنوز به اینجا نرسیده، اگر چنین است ما چه انتظاری داریم؟
سنت خدا عوض شدنی نیست
وَ یُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمینَ وَ یَفْعَلُ اللَّهُ ما یَشاء (إبراهیم(14) : 27)
اول باید از ظلم دل امام زمان پاکیزه شد
قدم اول این است که در هر مجلسی، در هر محفلی، در هر درسی و بحثی به یاد او باشید. ماه رمضان در پیش است فقط خدا و امام زمان حواشی را ول کنید به متن بپردازید. بدبختی ها و بیچارگی ها فردا و اجتماعا برسد این است که من و تو به فکر نام و نشان خودمان هستیم نه به فکر نام خداییم و نه فکر نشان خدا
نشان خدا امروز ولی عصر است کسی که بین سماء و ارض سبب متصل، اوست. کسی که هر حرف ربط، بین خالق و مخلوق اوست چنین کسی نباید این چنین محجور باشد مجالس شما، منابر شما باید ابتدا اولش خدا باشد اختتامش امام زمان باشد شاید در لطفی به روی من و شما باز شود.
اللهم صل علی ولیک صاحب الزمان عدد ما فی علمک صلاه دائمه به دوام ملکک و سلطانک اللهم به حق فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و سّر المستودع فیها اجعلنا من شیعته و انصاره ولا تفرّق بیننا و بینه ابدا فی الدنیا و الاخره و الحمدلله رب العالمین