اطلاعات کلی:
باسمه تعالی و بذکر ولیه
قرآن، کتاب زندگی
قرآن، کتاب خواندنی است؛ باید آن را بخوانی! عجیب است که وقتی تو قرآن می خوانی، خدا با صدای خودت با تو حرف می زند و تو نامه خدا را به خودت قرائت می کنی! قرآن، کتاب الاهی است؛ نامه خداست برای بندگانش؛ پیام خالق است برای مخلوق و هر چه هست، این است که سرنوشت تو با قرآن گره خورده است. در کشور قرآن به دنیا آمدی و از همان هنگام با آوای خوش قرآن آشنا و با طنین تلاوت قرآن، بالنده شدی؛
چون سفر رفتی از زیر قرآن گذشتی و شب های قدر قرآن بر سر نهادی و هدیه ازدواجت به همسرت قرآن بود و مبنای ادب و اخلاق و باورها و قوانین و کسب و کار و اقتصاد و تربیت و ازدواجت، رهنمودهای قرآن بود و مونس تنهایی و شب های نیایش و منبع علم، معرفت و پرواز به ملکوت تهذیب و عرفان. البته آموختی که قرآن، یک همراه جدا نشدنی هم دارد. یک ترجمان، یک روشنگر، یک مفسر، یک مبیّن و آن امامان از عترت پیامبرند که هرگز از آن جدا نمی شوند و باید در پناه هر دو درآیی تا رستگار شوی.
اگر قرآن کتاب علم و معرفت است که هست، باید از آن بیاموزی، اگر کتاب زندگی است که هست، باید طبق آن زندگی کنی، اگر کتاب حقایق است که هست، باید حقایقش را بشناسی، اگر کتاب تاریخ است که هست، باید از تاریخش توشه برداری و عبرت گیری، اگر کتاب قانون است که هست، باید قوانینش را بدانی و به کار بندی. باید بدانی که این کتاب معلم چه بزرگانی بوده و چه کسانی را ارتقاء داده است: قرآن معلم و مربی پیامبر و امامان (علیهم السلام) بوده است؛ معلم خیل صالحان و پاکان و پارسایان و فرهیختگان در طور این چهارده سده بوده است؛ آن ها هر بار که قرآن می خوانده اند، ارتقاء می یافته اند؛ در هر قرائت جدید، نکته ای جدید در می یافته اند و بطنی نو از بطون این منشور الاهی برایشان مکشوف می شده است، این قرآن بوده که آن ها را می ساخته؛ تربیت می نموده؛ آرامش می بخشیده و راه نشان می داده است؛ قرآن، یک ریسمان الاهی بوده که طالب بزرگی و معرفت از طریق آن، به بزرگی رسیده است.
اکنون من و تو در مختصات زمان خود، باید ببینیم چقدر به این قرآن نزدیک و چقدر با آن مأنوسیم؟ آیا او ساکت در طاقچه خانه ما نشسته و ما روزها و هفته ها به سراغش نمی رویم و از او سوالی نمی پرسیم و در مدرسه اش چیزی نمی آموزیم یا نه حضورش را مغتنم می شماریم و بی صبرانه، هر فرصتی که بیابیم به محضرش می شتابیم و از نورش بهره مند می شویم؟ آیا آن را فقط می خوانیم یا در معانیش تدبر و تعمق می کنیم؟ آیا آن را کتاب راهنمای زندگی فردی و اجتماعی خود قرار داده ایم یا مهجورش ساخته و آن طور که دیگران به ما تحمیل نموده اند، زندگی می کنیم؟ آیا مرکز تصمیم گیری های ما برای تصمیم سازی و قانون گذاری به اولین جایی که به عنوان مرجع، مراجعه می کنند قرآن است یا اصلا به این منبع مراجعه ای ندارند و منبعشان جاهای دیگر است؟ آیا در عمل به تعالیم تابناکش ما پیشرو هستیم یا به بیان امیرمومنان (علیه السلام)، دیگران گوی سبقت را در عمل به آن از ما ربوده اند؟!
ما را سر آن است که اگر خدا توفیق دهد با شما رجوعی داشته باشیم به سوی این منشور الاهی و این نامه ربّانی و به قدر توان و استعداد از انوارش بهره مند شویم.
برگرفته از کتاب قرآن و زندگی/ دکتر عبدالحسین فخّاری
محتوا و سرفصل ها:
سوره هود جزء 12 از سوره های مکّی است .محتوای سوره درباره عظمت قرآن، مشرکان، روزی دادن خداوند، توحید، معاد، نبوّت، شرح حال بعضی از پیامبران از جمله حضرت نوح، حضرت هود، حضرت صالح، حضرت لوط، حضرت شعیب و حضرت موسی علیهم السلام. اصحاب از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سوال کردند: یا رسول الله! شما که هنوز سنی ندارید چرا اینقدر آثار پیری در شما نمایان شده؟ ایشان فرمودند:
شیبتنی سوره هود و الواقعه و المرسلات.
سوره هود، واقعه و مرسلات مرا پیر کرد یکی عذاب های اقوام و دیگر اینکه بخاطر نزول آیات 112 تا 115 سوره هود که خداوند فرمود:
فَاستَقِم کَما أُمِرتَ وَمَن تابَ مَعَکَ و…
یا رسول الله شما باید مقاومت داشته باشی به آنچه به تو فرمان داده میشود هم خودت هم آن کسانی که توبه کردند، همراه تو ایمان آوردند و تمام مومنان تا قیامت و سوره هود موقعی نازل شد که پیامبر بزرگترین حامی خودشان آقا ابوطالب علیه السلام را از دست داده بودند و ایشان بسیار محزون بودند. فضیلت سوره هود: پیامبر فرمودند: هر کس سوره هود را بخواند خداوند به تمام پیامبرانی که در این سوره آمده ده حسنه به او خواهد داد.
