تربیت کننده ی خاموش
در زمان صادق آل محمد علیه السلام، گروهی از شیعیان خدمت رسیدند و خواستند که حضرت انها را نصیحت کنند.
حضرت فرمودند: شما را سفارش می کنم به تقوای الهی…
و دوم، عمل به دستورات خدا
سوم این که از معاصی و گناهان دوری کنید
چهارم امانات خود را ادا کنید و بدانید که همسر و فرزندان و فامیل و مال و پول و حتی نماز، امانات خدا نزد شما هستند
پنجم با هر کسی که با شما مصاحبت دارد، به نیکی رفتار کنید
و ششم برای ما تربیت کننده خاموش باشید!
پرسیدند: ای پسر رسول خدا چگونه تربیت کننده خاموش باشیم؟
فرمودند: اگر اهل عمل به کارهای نیک باشید، همان کارها و راهی که خدا و رسولش و ما اهل بیت شما را بدان راهنمایی کردیم، اگر معامله و معاشرت شما با مردم، از سر عدالت و نیکی باشد، اگر خیر مردم را بخواهید و دور گناه خط بکشید، اگر مردم را به سوی خیر دعوت کنید… همه می گویند: چه شاگردانی… خدا معلمشان را رحمت کند که چنین گوهرانی تربیت کرده، چه راه و روش پسندیده ای… آنگاه بدون آن که چیزی بگویید…به سوی راه شما می آیند…
پس تربیت کننده خاموش باشید و اهل عمل، نه فقط حرف. (1)
ترس
برای هر کدام از ما تجربه ترس از آدم ها به دلیل سن، جایگاه و رتبه اجتماعی و یا قدرت، اتفاق افتاده است.
به عنوان مثال در محیط کار، ترس کارمند از مدیر به خاطر قدرت او در تغییر حقوق، اخراج یا تنزل مقام و …
پس کارمند همیشه در مقابل مدیرش، مراقب و مواظب رفتار و کارهای خودش است تا مبادا بر خلاف میل و رضایت او کاری انجام دهد .
یا یک دانش آموز، هیچگاه نمی خواهد مورد مؤاخذه اولیای مدرسه قرار گیرد، پس مراقب است که خبری از زیر پا گذاشتن های احتمالی موازین مدرسه به گوش آنها نرسد… که اگر برسد تنبیه و توبیخ و …
در مقابل خدا چه؟ از خدا هم به خاطر گناه ها و نافرمانی هایی که می کنیم می ترسیم؟ ترس نه به معنای این که بخواهد ضرر و یا خطری از او به ما برسد، این که خدا از ما ناراحت و یا بدتر ناامید شود!
ای کاش هر زمان خواستیم گناهی را به عمد انجام دهیم، یاد این جمله ی صادق آل محمد بیفتیم که فرمودند:
چنان از خدا بترس که گویا او را می بینی و اگر تو او را نمی بینی، او ترا می بیند. (2)
حق مادر
ابراهیم بن مهزم گوید، روزی خدمت امام صادق علیه السلام بودم ،چون شب فرا رسید از حضرتش اجازه ی مرخصی خواسته و به خانه ام که در مدینه بود ، بازگشتم . مادرم نیز به همراه من بود ، میان من و او گفت و گویی شد و من بر او درشتی کردم .
بامدادان پس از نماز صبح، خدمت امام صادق علیه السلام شرفیاب شدم ، وقتی وارد محضرش شدم حضرت ابتدا شروع به سخن کرد و فرمود:
ای ابا مهزم ! چه کار با مادرت داشتی که دیشب آن چنان با او درشتی کردی ؟ آیا نمی دانی که شکم او محل سکونت تو ، دامنش گهواره ی تو و سینه اش ظرف غذای تو بود؟
عرض کردم: آری.
فرمود: پس هرگز بر او درشتی مکن. (3)
حضرت مهدی در کلام صادق آل محمد
سدیر صیرفی گوید از امام صادق (ع)شنیدم که فرمودند: همانا در صاحب این امر (حضرت مهدی علیه السلام) شباهتی با یوسف وجود دارد.
عرض کردم: گویا ما را به غیبتی خبر می دهید؟
پس فرمود: این نفرین شدگان چرا آن را نمی پذیرند؟ همانا برادران یوسف افرادی بودند عاقل و با اندیشه، آنان بر یوسف وارد شدند، با او سخن گفتند و گفتگو کردند، آمدوشد داشتند و علاوه بر آن برادرانش بودند و با این حال او را نشناختند تا این که او خود را به آنان معرفی کرد و به ایشان گفت: « من یوسفم » در این وقت ایشان او را شناختند پس چگونه است که این امت سرگردان، انکار می کند که خدای عزوجل اراده کند که حجت خویش را از ایشان بپوشاند. یوسف، پادشاه مصر بود و میان او و پدرش هجده روز فاصله بود و اگر خدا می خواست او را به محل یوسف آگاه گرداند، مسلما بر آن قادر بود. به خدا سوگند به هنگام رسیدن مژده ی پیدا شدن یوسف، یعقوب و فرزندان وی، خود را از راه بیابان 9 روزه به مصر رسانیدند. پس این امت چرا انکار می کنند که خدای متعال با حجت خویش نیز چنان کند که با یوسف کرد و آن صاحب مظلوم شما که حقش مورد انکار قرار گرفته، صاحب این امر (حضرت مهدی علیه السلام)، میان آنان آمدوشد نماید، در بازارهایشان گام بردارد و قدم بر فرش های ایشان گذارد و آنان او را نشناسند تا این که خدای متعال، او را اجازه فرماید که خودش را معرفی کند، همانگونه که خدای متعال، یوسف را اجازه فرمود. (4)
انتظار فرج در کلام صادق آل محمد
- امام صادق (علیه السلام): اگر کسی که منتظر حضرت است (حضرت مهدی علیه السلام) از دنیا برود و حضرت بعد از او قیام کند اجر او همانند اجر کسی است که زمان او را درک کرده ، پس بکوشید و منتظر باشید ، گوارا باد بر شما ای یاران مورد لطف خدا. (5)
- امام صادق (علیه السلام): کسی که مایل است جزء یاران حضرت مهدی (علیه السلام) قرار گیرد ، باید منتظر باشد و اعمال و رفتارش در حال انتظار با تقوی و اخلاق نیکو توام گردد. (6)
- امام صادق (علیه السلام): اگر کسی از شما بمیرد در حالی که منتظر حکومت امام زمان (علیه السلام) بوده ، همانند کسی است که با امام قائم (علیه السلام) در خیمه اش بوده است ، سپس اندکی درنگ کرد و فرمود: نه بلکه همانند کسی است که در کنار حضرت زد و خورد کند (با دشمنان جنگ کند) سپس فرمود: نه ، به خدا قسم ، بلکه مانند کسی است که در کنار رسول خدا به شهادت برسد. (7)
- امام صادق (علیه السلام): کسی که در حال انتظار فرج امام زمان (علیه السلام) بمیرد به منزله کسی است که در راه خدا با شمشیرش جهاد کرده باشد. (8)
- امام صادق (علیه السلام): کسی که بر این امر (ولایت ائمه علیهم السلام) بمیرد و منتظر امام (علیه السلام) باشد ، همانند کسی است که در خیمه امام قائم (علیه السلام) باشد. (9)
- امام صادق (علیه السلام): ای ابوبصیر ، خوشا به حال شیعیان و پیروان قائم ما ، که در زمان غیبت او منتظر ظهور ، و در زمان ظهور مطیع او هستند آنها اولیای خدا هستند که ترس و اندوهی برای آنان وجود ندارد. (10)
- امام صادق (علیه السلام): خوشا به حال کسی که در زمان غیبت قائم ما به فرمان ما چنگ زند و قلب هدایت شده اش به طرف باطل متمایل نشود. (11)
- امام صادق (علیه السلام): نزدیکترین حالت بندگان به خدا و خشنودی او از آنها هنگامی است که حجت خدا در میان آنها نباشد و برای آنها ظاهر نشود و آنها محل او را ندانند، ولی در عین حال معتقد باشند که حجت خدا هست ، در این زمان شب و روز در انتظار فرج باشند (12)
- امام صادق (علیه السلام): تقوی و پاکدامنی و درستی و انتظار فرج با صبر و بردباری از راه و رسم ائمه (علیه السلام) است. (13)
- امام صادق (علیه السلام): کسی که در انتظار امام دوازدهم (علیه السلام) است ، همانند کسی است که شمشیر را در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برهنه کرده و از او دفاع میکند. (14)
- امام صادق (علیه السلام): به خدا قسم عبادت پنهانی شما در زمان غیبت در حکومت باطل از عبادت کسی که خدا را در زمان امام حاضر و دولت حق عبادت میکند برتر است. (15)
- امام صادق (علیه السلام): آیا ملاک قبولی اعمال بندگان را به شما خبر دهم ؟ روای گفت: بله ، امام فرمود: ملاک قبولی اعمال عبارتند از:
- شهادت این که معبودی به جز خدا نیست و حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) بنده و رسول اوست
- اقرار و اعتراف به دستور الهی
- ولایت اهل بیت (علیهم السلام)
- برائت از دشمنان اهل بیت (علیهم السلام)
- تسلیم در مقابل اهل بیت(علیهم السلام)
- تقوی
- کوشش در راه خدا و آرامش
- انتظار حضرت مهدی (علیه السلام) (16)
منابع:
- برگرفته از:دعائم الاسلام، ج 1، ص 56 وسائل الشیعه، ج 8، ص389 ح2
- اصول کافی ، ج 3 ، ص 110
- ترجمه القطره/ج2/ص 600/ به نقل از بصائرالدرجات
- غیبت نعمانی/ ص 233
- غیبت نعمانی صفحه 200
- بحارالانوار جلد 52 صفحه 140
- بحارالانوار جلد 42 صفحه 126
- بحارالانوار جلد 42 صفحه 126
- بحارالانوار جلد 52 صفحه 122
- بحارالانوار جلد 52 صفحه 150
- بحارالانوار جلد 52 صفحه 123
- بحارالانوار جلد 52 ، صفحه 145
- بحارالانوار جلد 52 صفحه 122
- بحارالانوار جلد 52 صفحه 129
- یوم الخلاص صفحه 243
- غیبت نعمانی صفحه 200