گل های قلبم را نثارتان می کنم. هر آنچه شادی دارم....
«بسم الله الرحمن الرحیم»
السلام علیک یا حسن ابن علی ایُّها المُجتبی یا سید الکریم- علیه السلام-
گل های قلبم را نثارتان می کنم. هر آنچه شادی دارم با گلدسته های شهرم با نفس های گرم و مهربانِ مردمم در این روز قشنگ به شما تقدیم می کنم.
اگر روزی می شد. به ملاقات شما می آمدم. اخلاص و کنیزی ام را با عطر و بوی مسلمانی و عطر معرفت شیعه بودنم که مرهون بزرگواری و محبت باطنی شما به من است در خاک بقیع مطهرتان نثار می کردم. کاش می شد روزی آن حصار های دشمنی را از کنار مزارتان جمع می کردم و به جای آن اشک های چشمانم را با هر چه در وجودم بود نثار خاک مقدس شما می کردم.آن روز دیگر به جرم شیعه بودن کنار مقبره شما با حسرت به مکان دفنتان نگاه نمی کردند.
غربتتان در بقیع در جوار حرم مطهر حضرت محمد- صلی الله علیه و آله و سلم- و در کنار مقبره های سه امام بزرگواردیگر نمایانگر تنهایی شماست و من سعی می کنم با تحصیل معرفت واقعی شما به خودم و عزیزانم جبران کنم.
بار ها گفت محمد- صلی الله علیه و آله و سلم- که علی جان من است
هم به جان علی و هم به جان محمد صلوات
پیامبر- صلی الله علیه و آله و سلم- فرمودند: حسنین دو گوشواره عرشند. بهشت به حق تعالی عرض کرد که مرا مسکن ضعفا و مساکین قرار ده حق تعالی او را ندا فرمود: آیا راضی نیستی که من رکن های تو را زینت دادم به حسن و حسین-علیه اسلام- پس بهشت بر خود بالید.
از امام صادق- علیه السلام- نقل است: که امام حسن- علیه السلام- از همه مردمان زمان خودش عبادت و زهدش بیشتر بود و سفر حج همیشه پیاده می رفت و گاهی پای برهنه. در نماز آنچنان بند بندِ بدن مبارکش می لرزید و مدهوش می شد و به سبب آن که یاد بهشت و دوزخ و به یاد پروردگار خویش می بود از همه کس راستگوتر و بیانش از همه فصیحتر بود. پنج مرتبه پیاده به حج رفت و دو مرتبه و به روایتی سه مرتبه مالش را با خدا قسمت کرد که نصف آن را خود برداشت و نصف دیگر را به فقرا داد.
شیخ صدوق و مفید روایت کرده اند که بعد از شهادت امیرالمؤمنین- علیه السلام- امام حسن بر منبر رفت و خطبه بلیغی مشتمل بر معارف ربّانی و حقایق سبحانی ادا نمود و فرمود : ماییم حزب الله که غالبیم. مائیم عترت رسول خدا که از همه کس به آن حضرت نزدیکتریم. ماییم اهل بیت رسالت که از گناهان و بدی ها معصوم و مطهریم. مائیم آن دو چیز بزرگ که« انی تارکٌ فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی».
حضرت رسول- صلی الله علیه و آله و سلم- فرمودند: چون فرزندم حسن را به زهر شهید کنند ملائکه آسمان های هفتگانه بر او گریه کنند و همه چیز بر او بگرید. حتی مرغان هوا و ماهیان دریا و هر که بر او بگرید دیده اش کور نشود روزی که دیده ها کور می شود و هر که بر مصیبت او اندوهناک شود، اندوهناک نشود دل او در روزی که دل ها اندوهناک شود. و هر که در بقیع او را زیارت کند، قدمش بر صراط ثابت گردد در روزی که قدم ها بر آن لرزان است.
« کلوپ نویسندگی بخش مناسبتها فرارسیدن میلاد با امام حسن – علیه السلام – را بر عموم مسلمانان و شیعیان جهان تبریک و تهنیّت عرض می نمایند.»