سخنرانی نیمه شعبان
بسم الله الرحمن الرحیم
صلی الله علیک یا خلیفه الله
”یابن طه و المحکمات، یابن یس و الذاریات، یابن الطور و العادیات… لیت شعری این استقرت بک النوی! ابرضوی او غیرها ام ذی طوی عزیز علی ان اری الخلق و لا تری و لا اسمع لک حثیثا و لا نجوی.“
این کلمات از دل سوخته دوستداران امام زمان «عجل الله تعالی فرجه الشریف» در روزهای عید به زبانشان می آید و به بهترین وجهی نشان دهنده شدت محبت ایشان به امام غائبشان است. با عرض تبریک و شادباش به مناسبت این ایام خجسته و امید به آنکه هر چه زودتر چشمانمان به جمال زیبای حضرت روشن شود، صلوات.[اللهم صل علی محمد و آل محمد]
یکی از نشانه های معرفت نسبت به ساحت مقدس امام زمان «علیه السلام» داشتن محبت است. همان اصلی که در آیات کریمه نیز به آن اشاره شده است: ”قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی“ و نیز پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» فرمودند که: ”لا یومن عبد حتی اکون احب الیه من نفسه و اهلی احب الیه من اهله و عترتی احب الیه من عترته و ذاتی احب الیه من ذاتی“ ایمان نیاورده است کسی که مرا و ذریه مرا و اهل بیت مرا از خودش و فرزندش و اهل بیتش بیشتر دوست نداشته باشد.
پس عترت و اهل بیت پیامبر«صلی الله علیه و آله»، علی «علیه السلام» و حضرت زهرا «سلام الله علیها»، حسنین و امامان معصوم از نسل امام حسین «علیه السلام» هستند. پس کسی ولایت پیامبر را پذیرفته که دل به پیغمبر داده باشد و دنبال او به راه بیافتد. کسی که پیامبر را از خودش بیشتر و همچنین ذریه پیامبر را بیشتر از ذریه خودش دوست داشته باشد و چون پیامبر «صلی الله علیه و آله» مولای ماست، یعنی اولی به نفس ماست از خود ما: ”النبی اولی بالمومنین من انفسهم“ (احزاب/7) و همچنین اراده پیامبر بر اراده ما و فرمانش بر فرمان ما مقدم است، پس حضرت علی «علیه السلام» هم مولا و ولی ماست. چرا که پیامبر اجر رسالت خود را جز در تبعیت از اهل بیت «علیهم السلام» قرار نداده است و امروز آن کسی که با قطع و یقین و به هزار قسم جلاله می توان گفت پسر و ذریه پیامبر است وجود مسعود حضرت بقیه الله است که امام زمان ما و فرزند امام حسن عسگری «علیهما السلام» است. پس آیا چنین است که من فرزند رسول خدا را بیشتر از فرزند خود دوست می دارم؟ آیا این است که لحظه به لحظه با او زندگی می کنم؟ به یاد او هستم؟ در فراق او اشک می ریزم و دل نگرانم؟ آیا اموری را انجام می دهم که دل نازنین حضرت به درد نیاید؟ آیا برای ظهورش دعا می کنم و جزء کسانی محسوب می شوم که بنا به فرمایش ایشان ”و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج“، هم و غم خود را در دعا برای ظهورش گذاشته باشم؟
راستی که این چنین باید باشد که شیعه اگر از خودش فراموش می کند از امام زمانش فراموش نکند و اگر برای خودش و بچه هایش دعا نمی کند یا صدقه برای سلامتی آنها نمی دهد برای امام زمانش دعا کند و برای سلامتی ایشان صدقه بدهد. این است که امام صادق «علیه السلام» فرمودند که دعای اللهم کن لولیک … را بخوانید و ایشان خود شبهای قدر مانند شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان که قویا احتمال شب قدر می رود و در اوج استجابت دعاست، گریه می کرد و برای سلامتی این موعود منتظر دعا می نمود که 107 سال بعد از ایشان او به دنیا خواهد آمد.
این را بدانید که امام زمان «علیه السلام» هم در محافظت خدای متعال است. چون بنده خداست. سلامتی و زندگی آنها هم به اذن و اراده خدای متعال است. لذا برای سلامتی و حفظ حضرت، دعا کنید آن چنان که در فراق فرزند خود دل سوخته و با اضطراب و نگرانی دعا می کنید. برای فرزند پیامبر، آقا و مولایت دعا کن و ”اللهم عجل لولیک الفرج“ را زیاد بگویید.
بدانید که ما مولا و آقا و ارباب داریم. در کارهایمان، در گرفتاری هایمان باید به ایشان دلگرم و متکی باشیم. در لحظه لحظه زندگی چنان باشیم که در محضر و مشهد ایشان بسر ببریم و در هر لحظه بگوییم: یا بقیه الله یا ابا صالح المهدی به داد ما برس، به فریاد ما برس. وساطت امر ما را بکنید و با سوز و گداز و از صمیم دل به ایشان متوجه باشیم و تکیه قلبی مان به بزرگی و آقایی و سرپرستی ایشان باشد. زیرا که ایشان بر کنیم و یاد شما را از خاطر نمی بریم.(احتجاج/2/598)
بنا به فرمایش بزرگی که ایشان می فرمودند به خدا قسم، با آن آقایی و توجهی که او دارد، اگر همان قدر که در مشکلاتمان دلبستگی به یک رئیس اداره و یا به یک آیه الله داریم، به او دلبستگی داشته باشیم و به ایشان پناه ببریم و دست به دامن او بزنیم، به خدا قسم که بزرگترین مشکلها را حل می کند. مشکلات فردی، بلکه مشکلات لاینحل اجتماعی ما را حل می کند. این را تجربه کرده اند و آزموده اند و نتیجه گرفته اند.
در مشکلات به او متوجه شوید و تکیه به او داشته باشید و از صمیم قلب متوسل به او شوید که شیطان ما را گمراه کرده، راه گم کرده اید. ما را از امام زمانمان غافل کرده، هزاران راه به غیر از توسل به امام زمانمان برای ما باز می کند، متاسفانه متوسل به هر کسی و یا هر چیزی می شویم، از سقاخانه و منار و چنار تا نذرهای مجهول الهویه و … ولی اگر ولایت صاحب مان را وجدان کنیم و خیمه خود را در کنار خانه امام زمانمان برپا کنیم به مرتضی علی «علیه السلام» قسم که در فریاد سوم و توسل به ایشان جوابمان را می گیریم نه با ده واسطه، بلکه بدون واسطه به مقصد خواهیم رسید. زیرا که امام زمان «علیه السلام» فرمانروای عالم امکان است. درب خانه ایشان باز است و ما امر شده ایم به درب خانه ایشان برویم.
”واتوا البیوت من ابوابها“ (بقره/ 190) که ذیل این آیه حضرت باقر «علیه السلام» می فرمایند: ” آل محمد«صلی الله علیه و آله» ابواب الله و سبله …“ خاندان پیامبر درها و راههای منسوب به خدای متعال اند.
باب الله امروز امام زمان «علیه السلام» است.
”السلام علیک یا باب الله و دیان دینه“
”السلام علیک یا باب الله الذی لا یوتی الا منه“
این ”باب الله الذی منه یوتی“
راه توسل را پیش بگیرید و به خودش متوسل شوید و دست به دامن خودش بزنید.
جز تو کسی نیست هوادار ما مونس ما، یاور ما، یار ما
خلاصه درباره امام زمانتان دعا کنید. همان طور که برای بچه خود و نشاط و انبساط و سلامتی او دعا می کنید. همان طور برای آن حضرت دعا کنید و بدانید که ایشان آقا و جوانمرد است و چند برابر تلافی می کند. شما اگر خبردار شوی که کسی پشت سر شما درباره تو دعا کرده و حمایتی نموده اگر اندک وجدانی داشته باشی تا زنده هستی می خواهی به او خدمتی کنی. امام زمان «علیه السلام» کریم است و از اولاد کرام است. همچنان که در زیارت آل یس می خوانیم و از خدا سلامتی و فرج و نشاط ایشان را می خواهیم.
آیا بعد از این همه دعا و هواخواهی حضرت می گذارد که شما در مشکلات بمانی؟ محال است، محال. مگر می شود او ببیند که با این توان کم دنبال او هستی و او را بزرگ می داری و برایش پول خرج می کنی و سلامتی او را می خواهی، هیچ به او اعتنا نکند؟ ”هل جزاء الاحسان الا الاحسان“.
از زیارت آل یس یاد کردم، این زیارتی است که از ناحیه خود حضرت صادر شده و زیارت عجیبی است. خیلی از معارف در آن گنجانده شده است. این زیارت را بزرگان روز های دوشنبه و پنجشنبه می خواندند، زیرا در این دو روز اعمال را رسما به پیشگاه امام عصر «علیه السلام» عرضه می دارند. روز عرض اعمال است، لذا بزرگان در این دو وقت بسیار دعا می خواندند، مخصوصا زیارت آل یس را.
دعای امام صادق «علیه السلام» در شب 23 ماه رمضان را در قنوت نمازهایتان بخوانید. خاصیت نماز این است که نمازگزار در موقع نماز با خدا نجوا می کند: ”المصلی یناجی ربه“ پس دعا در نماز اثر دیگری دارد. برای سلامتی او دعا کنیم که محال است که او پاسخ ندهد، ارادت و خدمت و بندگی به آستان مقدس ایشان داشته باشیم و به هر حالت درباره اش دعا کنید. فرج و سلامتی ایشان را از خدا بخواهیم که فرج به دست خدای متعال است.
سید حلاوی، (سید حیدر بن سید سلمان حلی حسینی) قصیده شکوائیه ای گفته بود و در آن خطاب به آن حضرت عرضه می داشت: یابن العسگری تا کی پنهانی؟ شیعه در رنج و زحمت هستند و همه گرفتاری شیعیان را برشمرده بود، خوبان و پاکانی در نجف اشرف در عالم رویا شرفیاب خدمت امام زمان «علیه السلام» شده بودند که حضرت فرمودند: بروید به سید بگویید: اینقدر دل مرا نسوزانید، این قدر گرفتاری شیعیانم را نشمار، دلم از شنیدنش کباب می شود. ”فان الامر لیس بیدی“ کار دست خداست، بگو: دعا کنند و از خدا فرج مرا بخواهند و خدا فرج مرا برساند.
خدایا به ذات قدوس سبوحت، آن بزرگوار را از پرده غیبت ظاهر و آشکار بفرما.
خدایا، داغ ما را، درد ما را به ظهور موفور السرور عزیز ما، آقای ما، مولای ما بر طرف نما و غم ما را مبدل به نشاط گردان.
خدایا، به حق صاحب الزمان «علیه السلام» این حال تولا را از ما مگیر و ما را از در خانه مولایمان امام زمان «علیه السلام» دور مگردان.
اللهم عجل لولیک الفرج