مساله عطش در کربلا و تحریم آب، واقعیتی تلخ است که پرده از چهره منحوس دشمنان اهل بیت بر میدارد.
مساله عطش در کربلا و تحریم آب، واقعیتی تلخ است که پرده از چهره منحوس دشمنان اهل بیت بر میدارد.
با توجه به شواهد و قراین بسیار در موضوع تشنگی در کربلا ، هر چقدر هم مخالفین در زمینه ی انکار عطش بکوشند، این مساله را نمی توان انکار کرد.
در اینجا به معدودی از شواهد بسیار اشاره می کنیم.
نمونه هایی از شواهد
1 نامه ها و مکاتبات بین لشگریان
با بررسی مکاتبات بین لشگریان دشمن، مساله عطش و بستن آب به روی سپاه امام کاملا به صراحت دریافت میشود.
ابن زیاد در نامه اش به حر تاکید میکند که او امام علیه السلام را از جهت آب در مضیقه قرار دهد.
انساب الاشراف، ج٣، ص١٧۶
ابن زیاد در نامه ای به عمر سعد دستور داد که آب را بر کاروان امام علیه السلام ببندد. عمر سعد، عمرو بن حجاج را مامور محافظت از شریعه کرد.
تاریخ طبری، ج۴، ص٣١٢
منتهی الامال، ج١، ص۶٢٠
ابن زیاد پس از اینکه به او خبر دادند که امام حسین علیه السلام چاهی حفر کردند، در نامه به عمر سعد دستور داد که بیشتر سخت بگیرد.
الفتوح، ج۵،ص٩١
2 فرهنگ عزاداری اهل بیت و پیروانشان
با بررسی فرمایشات معصومین علیه السلام نسبت به واقعه عاشورا، در می یابیم مساله عطش در کربلا امری قطعی بوده است.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم
ایشان به حضرت زهرا سلام الله علیها بشارت تولد دو فرزند را میدهند که یکی از آنان تشنه و غریب کشته میشود.
دلایل الامامه، ص١٠٢
نوادر المعجزات، ص٢١٩
فضایل امیرالمومنین( ابن عقده)، ص١٠٨
ریاض الابرار فی مناقب الائمه الاطهار، ج١، ص١٧۴
از ابن عباس نقل است که کم آبی در مدینه باعث تشنگی شدید مردم شد. پیامبر صلی الله علیه و آله با گذاشتن زبان مبارکشان، از حسنین علیهم السلام رفع تشنگی فرمودند. جبرئیل فرود آمده و خبر از وداع امام حسین علیه السلام با لب تشنه و سر بریده داد.
المنتخب فی جمع المرائی و الخطب، ص١٨٧
امیر المؤمنین علیه السلام
در نبرد صفین، پس از بسته شدن آب بر سپاه امام علیه السلام، امام حسین علیه السلام برای تهیه آب رفتند. امام پس از شنیدن خبر موفقیت ایشان گریستند و فرمودند: فرزندم در سرزمین کربلا، عطشان کشته خواهد شد.
مأخذ بحار الانوار، ج۴۴، ص ٢۶۶
مدینه المعاجز الائمه الاثنی عشر، ج٣، ص١۴٠
امام سجاد علیه السلام
امام علیه السلام هنگام دفن پیکر پدرشان، بر روی قبر ایشان نوشتند: این قبر حسین ابن علی است که او را با لب تشنه و غریب کشتند.
حیاه الامام زین العابدین( شریف قریشی)، ج١، ص١۶۶
مقتل مقرم، ج١، ص٣٣٢٠
امام علیه السلام در بازگشت به مدینه فرمودند: امام حسین غریب و تشنه کشته شد.
الامام السجاد جهاد و امجاد، ص١٧۴
امام باقر علیه السلام
ایشان فرمودند: امام حسین علیه السلام در حالی که مظلوم و اندوهگین و تشنه و غصه دار بود، شهید شد. اگر کسی با این حالات به زیارت او برود، بر خداست که اندوهش را برطرف سازد و نیازش را برآورده و گناهش را آمرزیده و عمرش را طولانی کند و روزی اش را وسعت بخشد. پس ای بصیرت مندان، عبرت گیرید.
کامل الزیارات، ص١٨۴
مستدرک الوسایل، ج١٠، ص٢٣٩
امام صادق علیه السلام
ایشان در احوالات پدرشان فرمودند: پدرم روزها، روزه دار بود و شبها، شب زنده دار. هنگام افطار، زمانی که غذا و نوشیدنی برایش می آوردند، اشک میریخت و می فرمود: فرزند رسول خدا، گرسنه و تشنه شهید شد.
اللهوف، ص١٢١
ایشان خطاب به یکی از اصحابشان فرمودند: هنگاهی که قصد زیارت قبر حسین علیه السلام را کردی، با حالی غمگین و ناراحت او را زیارت کن، زیرا او درحالی که غمگین و گرسنه و تشنه بود، شهید شد.
همچنین فرمودند: هر کس زیارت کننده حسین باشد، در روز قیامت مورد کرامت خداوند و شفاعت پیامبرش است. بدرستیکه حسین علیه السلام مظلوم کشته شد در حالی که او و خانواده اش، تشنه بودند.
امام رضا علیه السلام
ایشان در هنگامی که دعبل، این بیت را خواند، اشک ریختند و مهر تایید بر اینکه عطش قطعی بوده است، زدند.
ای فاطمه، کاش با حسینت در کربلا بودی
که در کنار نهر فرات، تشنه جان داد.
مأخذ بحارالانوار، ج۴۵، ص٢۵٧
امام زمان علیه السلام
ایشان با قلبی مالامال از اندوه با این جملات در عزای جدشان به سوگ مینشینند.
پس آب را از تو منع کردند.
مأخذ بحار الانوار، ج١٠١، ص٣٢١
حضرت زینب سلام الله علیها
ایشان هنگامی که اسرا را از کنار قتلگاه عبور می دادند، خطاب به بدن امام حسین فرمودند: پدرم فدای آن کس که با لب تشنه شهید شد.
مأخذ بحارالانوار، ج۴۵، ص۵٩
اللهوف، ص٧٩
حضرت عباس علیه السلام
ایشان زمانی که برای فراهم کردن آب به سمت نهر رفتند، زمانی که به نهر رسیدند، از فرط تشنگی قصد نوشیدن آب داشتند که با یاداوری تشنگی امام حسین علیه السلام، آب ننوشیدند.
مأ خذ بحارالانوار، ج۴۵، ص۴١
حضرت علی اکبر علیه السلام
ایشان زمانی که در صحنه کارزار می جنگیدند، به سمت پدر آمده و فرمودند: پدر جان، تشنگی مرا از پای درآورده.
اللهوف، ص۶٧
الفتوح، ج۵، ص١١۵
مأخذ بحارالانوار، ج۴۵، ص۴٣
3 گفتگوهای بین دو لشگر
با توجه به محاورات بین دو لشگر، تشنگی در کربلا مساله ایست که به صراحت بیان شده است.
عمر سعد شخصی را مامور کرده بود که فریاد بزند و بر مساله منع آب تاکید کند و با این ترفند قصد تضعیف سپاه امام علیه السلام را داشت.
الفتوح، ج۵، ص٩١
عبدالله ابی حصین الازدی خطاب به امام حسین علیه السلام، گفت: تو یک قطره از این آبی که میبینی نخواهی چشید تا از تشنگی بمیری.
تاریخ طبری، ج۴، ص٣١٢
الکامل فی التاریخ، ج٣، ص١۶٣
انساب الاشراف، ج٣، ص١٨١
مقاتل الطالبین، ص٧٨
مأخذ بحارالانوار، ج۴۴، ص٣١٧
الارشاد، ج٢، ص٨٧
تمیم ابن حصین خزاری خطاب به سپاه امام گفت: به خدا سوگند، قطره ای از آب فرات نخواهید آشامید تا مرگ را دریابید.
مأخذ بحار الانوار، ج۴۴، ص٣١٧
از یاران امام حسین علیه السلام نیز عده ای از بستن آب به روی سپاه ایشان، سخن گفته اند.
حر و بریر ابن حضیر همدانی خطاب به لشگریان دشمن گفتند: او( امام حسین علیه السلام) و زنان و کودکان و اصحابش را از آب فرات منع کرده اید، تا جایی که از تشنگی از پا در آمده اند.
تاریخ طبری، ج۴، ص٣٢۶
الکامل فی التاریخ، ج٣، ص١٧٢
انساب الاشراف، ج٣، ص١٨٩
الفتوح، ج۵، ص١٠٠
الارشاد، ج٢، ص١٠١
یزید ابن حصین به سپاه عمر سعد گفت: این آب فرات است. شما مانع شده اید تا فرزند پیامبر از آن بنوشد.آیا این انسانیت است؟ آنان در پاسخ گفتند: به خدا سوگند، حسین باید تشنه بمیرد.
مأخذ بحار الانوار، ج۴۴، ص٣١٨
وقتی امام علیه السلام، حضرت عباس علیه السلام را به همراه نافع ابن هلال و عده ای دیگر، مامور فراهم کردن آب کردند، پس از رسیدن به نهر، عمر ابن حجاج به نافع اجازه نوشیدن آب داد ولی به او گفت ما ماموریم که مانع دستیابی حسین به آب شویم. نافع به او گفت: وای بر تو، چگونه آب بنوشم وقتی حسین و یارانش تشنه اند.
مقتل مقرم، ج١، ص٢٠٣
دلایل و قرائن
3 فرهنگ عزاداری اهل بیت و پیروانشان
با بررسی فرمایشات معصومین علیه السلام نسبت به واقعه عاشورا، در می یابیم مساله عطش در کربلا امری قطعی بوده است.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم
ایشان به حضرت زهرا سلام الله علیها بشارت تولد دو فرزند را میدهند که یکی از آنان تشنه و غریب کشته میشود.
دلایل الامامه، ص١٠٢
نوادر المعجزات، ص٢١٩
فضایل امیرالمومنین( ابن عقده)، ص١٠٨
ریاض الابرار فی مناقب الائمه الاطهار، ج١، ص١٧۴
از ابن عباس نقل است که کم آبی در مدینه باعث تشنگی شدید مردم شد. پیامبر صلی الله علیه و آله با گذاشتن زبان مبارکشان، از حسنین علیهم السلام رفع تشنگی فرمودند. جبرئیل فرود آمده و خبر از وداع امام حسین علیه السلام با لب تشنه و سر بریده داد.
المنتخب فی جمع المرائی و الخطب، ص١٨٧
امیر المؤمنین علیه السلام
در نبرد صفین، پس از بسته شدن آب بر سپاه امام علیه السلام، امام حسین علیه السلام برای تهیه آب رفتند. امام پس از شنیدن خبر موفقیت ایشان گریستند و فرمودند: فرزندم در سرزمین کربلا، عطشان کشته خواهد شد.
بحار الانوار، ج۴۴، ص ٢۶۶
مدینه المعاجز الائمه الاثنی عشر، ج٣، ص١۴٠
امام سجاد علیه السلام
امام علیه السلام هنگام دفن پیکر پدرشان، بر روی قبر ایشان نوشتند: این قبر حسین ابن علی است که او را با لب تشنه و غریب کشتند.
حیاه الامام زین العابدین( شریف قریشی)، ج١، ص١۶۶
مقتل مقرم، ج١، ص٣٣٢٠
امام علیه السلام در بازگشت به مدینه فرمودند: امام حسین غریب و تشنه کشته شد.
الامام السجاد جهاد و امجاد، ص١٧۴
امام باقر علیه السلام
ایشان فرمودند: امام حسین علیه السلام در حالی که مظلوم و اندوهگین و تشنه و غصه دار بود، شهید شد. اگر کسی با این حالات به زیارت او برود، بر خداست که اندوهش را برطرف سازد و نیازش را برآورده و گناهش را آمرزیده و عمرش را طولانی کند و روزی اش را وسعت بخشد. پس ای بصیرت مندان، عبرت گیرید.
کامل الزیارات، ص١٨۴
مستدرک الوسایل، ج١٠، ص٢٣٩
امام صادق علیه السلام
ایشان در احوالات پدرشان فرمودند: پدرم روزها، روزه دار بود و شبها، شب زنده دار. هنگام افطار، زمانی که غذا و نوشیدنی برایش می آوردند، اشک میریخت و می فرمود: فرزند رسول خدا، گرسنه و تشنه شهید شد.
اللهوف، ص١٢١
ایشان خطاب به یکی از اصحابشان فرمودند: هنگاهی که قصد زیارت قبر حسین علیه السلام را کردی، با حالی غمگین و ناراحت او را زیارت کن، زیرا او درحالی که غمگین و گرسنه و تشنه بود، شهید شد.
همچنین فرمودند: هر کس زیارت کننده حسین باشد، در روز قیامت مورد کرامت خداوند و شفاعت پیامبرش است. بدرستیکه حسین علیه السلام مظلوم کشته شد در حالی که او و خانواده اش، تشنه بودند.
امام رضا علیه السلام
ایشان در هنگامی که دعبل، این بیت را خواند، اشک ریختند و مهر تایید بر اینکه عطش قطعی بوده است، زدند.
ای فاطمه، کاش با حسینت در کربلا بودی
که در کنار نهر فرات، تشنه جان داد.
بحارالانوار، ج۴۵، ص٢۵٧
امام زمان علیه السلام
ایشان با قلبی مالامال از اندوه با این جملات در عزای جدشان به سوگ مینشینند.
پس آب را از تو منع کردند.
بحار الانوار، ج١٠١، ص٣٢١
حضرت زینب سلام الله علیها
ایشان هنگامی که اسرا را از کنار قتلگاه عبور می دادند، خطاب به بدن امام حسین فرمودند: پدرم فدای آن کس که با لب تشنه شهید شد.
بحارالانوار، ج۴۵، ص۵٩
اللهوف، ص٧٩
حضرت عباس علیه السلام
ایشان زمانی که برای فراهم کردن آب به سمت نهر رفتند، زمانی که به نهر رسیدند، از فرط تشنگی قصد نوشیدن آب داشتند که با یاداوری تشنگی امام حسین علیه السلام، آب ننوشیدند.
بحارالانوار، ج۴۵، ص۴١
حضرت علی اکبر علیه السلام
ایشان زمانی که در صحنه کارزار می جنگیدند، به سمت پدر آمده و فرمودند: پدر جان، تشنگی مرا از پای درآورده.
اللهوف، ص۶٧
الفتوح، ج۵، ص١١۵
بحارالانوار، ج۴۵، ص۴٣
– امام زین العابدین علیه السلام وقتی ظرف آبی را میگرفت که بنوشد، چنان میگریست که آب، پر از اشک میشد.
در این باره به ایشان گفتند.
فرمود: «چگونه گریه نکنم، در حالی که پدرم، از آبی که برای درندگان و حیوانات آزاد بود، بازداشته شد؟!»
به ایشان گفتند: همانا روزگارت را به گریه سپری میکنی و اگر خودت را هم بکُشی، چیزی بیش از این نمیافزایی!
فرمود: «خودم را کُشتهام و بر آن، میگِریم»
{دانشنامهی امام حسین علیه السلام ج9، ص432، به نقل از: المناقب لإبن شهر آشوب، ج4، ص166}
منابع:
1- بحارالأنوار: ج46، ص109، ح1 وج66،ص464،ح17
2- أمالی صدوق: ص205، ح223
3- روضه الواعظین: ص189
4- کافی: ج6، ص391، ح6
5- کامل الزیارات: ص212، ح304
6- مصباح کفعمی: ص967