همگان از خوب و بد و زشت و زیبا ، بر سر این سفره فرا خوانده شدند....
ماه میهمانی خدای مهربان فرا رسید.
همگان از خوب و بد و زشت و زیبا ، بر سر این سفره فرا خوانده شدند.
به قول حافظ:
هر که خواهد گو بیا و هرچه خواهد گو بخواه
کبر و ناز و حاجب و دربان در این
درگاه نیست
طعام های این سفره ی پر نعمت: نماز ،روزه ،قرآن ، دعا ، استغفار ، احسان ، احیا ، افطاری و . . .
صاحب این میهمانی و میزبان کریم این سفره ی گسترده ی الاهی : ولی دوران و امام مهربان حضرت صاحب الزمان علیه السلام .
همان که خدای متعال به هر که هر چه عطا کند به خاطر او ، به واسطه او و به دست مبارک ایشان است.
خدای متعال پس از ولادت آن حضرت خطاب به ایشان فرمود:
” . . . و بک اعطی و بک اغفر . .”
در مواجهه با میهمانی گسترده و بار عام الاهی ، انسانها به مقدار معرفت شان بر خوردها و عملکرد ها ی متفاوتی دارند :
عده ای نسبت به دعوت خدای متعال بی توجه اند و به سوء اختیار ، خود را از این خوان پر فیض محروم میکنند.
عده ای در این میهمانی شرکت میکنند و بر سرسفره، برخی از طعامها را آن هم به مقدار اندک تناول میکنند.
عده ای بر سر این سفره ی پر نعمت و برکت از طعام های فراوان تناول میکنند و فرصت را غنیمت شمرده و دلی از عزا در میآورند که البته نوش جان و گوارای وجودشان، اما توجه لازم به صاحب میهمانی ندارند و بیش از صاحب خانه نگاهشان به سفره و طعام صاحب خانه است.
اما عده ی اندکی که معرفت بالایی دارند بیش از سفره و طعام ، توجه شان به صاحب خانه است و دعاگوی ایشان. بیش از آنکه به فکر خود و سیر نمودن خود از طعام های لذیذ این سفره باشند ، غربت و مظلومیت صاحب خانه ی کریم در نظرشان بوده و در هر فرصت مغتنم و اوقات گرانبهای این ماه میهمانی الاهی برای سلامتی و فرج او دعا میکنند.
حال ، کدام از اینها بیشتر مورد لطف و مرحمت خاص صاحب مهربان این سفره مهربانی خواهند بود ؟
خدای متعال آنچنان لطف و رحمت بی حد و وصفی به ما دارد که در این ماه عزیز ، رحمت و برکتش را به نزد ما گنهکاران فرستاده و درهای بهشت را گشوده تا ما را در آن وارد کرده و ساکن گرداند.
اگر نبود جز این بشارت که در این ماه ، رحمت و برکت الهی به سراغمان آمدهاست ، جا دارد که از شوق جان دهیم،
همان که گفت: بر این مژده گر جان فشانم رواست.
رحمت و برکت خدای متعال ، وجود مقدس حجت خدا امام عصر صلوات الله علیه است .
او ” الرحمه الواسعه ” است که در زیارت ایشان آن حضرت بدین صفت خوانده شدند. یعنی: مهربانی و دلسوزی عام و فراگیر و گسترده.
و نیز هم ایشان ”برکه الله ” هستند که در زیارت دیگر ایشان آمده.
آری صاحب خانه و صاحب سفره یعنی آن رحمت و برکت الاهی ، وجود نازنین و مهربان امام زمان علیه السلام خود نزد ما تشریف فرما شدند.
حال، ما نسبت به ایشان چگونه ایم ؟ آیا در به روی مبارک ایشان میگشاییم ؟ آیا به خانه ای که صاحبش خود اوست، یعنی به خانه ی دل مان ایشان را راه میدهیم ؟ !
به مناسبت ولادت با سعادت امام حسن مجتبی علیه السلام.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در آن خطبه ای که در مورد ماه مبارک رمضان خواندند چنین فرمودند: ایهاالناس! هر که خُلق (اخلاق) خود را در این ماه نیکو گرداند بر صراط آسان بگذرد ، در روزی که قدم ها بر آن لغزد.
( مفاتیح الجنان)
اینک به نیمه ی این ماه مبارک
رسیده ایم و ولادت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام ، بیاییم بر سر سفره ی علوم و معارف الاهی ایشان بنشینیم و زیبا ترین را از آن سرور زیبای جوانان اهل بهشت بیاموزیم ، حدیثی که
حَسن در حَسن و زیبایی در زیبایی است.
️ آن حضرت فرمودند:
” اِنّ اَحسَنَ الحَسَن اَلخُلقُ الحَسَن ”
(سفینه البحار 2/ 676)
به راستی که زیباترین زیبایی ها ، اخلاق زیبا و نیکو است.
اللهم حَسِّن خُلقی
خدایا اخلاقم را زیبا و نیکو گردان
معرفت و ادب اقتضا میکند ، وقتی که انسان بر سر سفره ی احسان شخص کریمی می نشیند برای صاحب سفره دعا کند.
امام صادق علیه السلام به میهمانان این سفره ی گسترده ی الاهی بشارت داده اند که:
” دعوه الصائم تستجاب عند افطاره ” (مکارم الاخلاق1/ 69)
دعای روزه دار به هنگام افطارش به استجابت میرسد.
و نیز این بشارت را داده اند که اگر کسی به هنگام نوشیدن آب ، امام حسین علیه السلام را یاد کند و قاتل ایشان را لعنت کند ،خدای متعال صد هزار حسنه برایش بنویسد و صد گناه از او محو کند و صد درجه او را بالا برد و. . . (کامل الزیارات/ 106)
حال بیاییم در لحظات معنوی و قیمتی افطار، برای صاحب سفره ی فیض گسترده ی الاهی، مولای کریم و امام مهربانمان امام عصرعلیه السلام دعا کنیم ، و با یاد و محبت سیدالشهدا و دعای بر فرزندشان علیهما السلام روزه مان را ختم به خیر کرده و وجودمان را حسینی و مهدوی نماییم.
دلم میخواهد در باره ی او
که خوب ترین است
وسرور و آقای خوبان
و سرچشمه ی همه ی خوبی هاست ،
یعنی در باره ی آن
امیر عالم هستی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بگویم و بنویسم و رایحه ی خوش عطر یادش را در فضای جان و جهان پر کنم ، اما به واقع از وصف او عاجز و ناتوانم.
فضایل و مناقب و خوبی های آن اقیانوس بی انتهای رحمت الاهی از حد و شمارش فزون است.
چه نیکو و چه حق ، پیامبر اکرم
صلی الله علیه و آله در وصف ایشان فرمودند:
” ان الله تعالی جعل لاخی علی فضائل لا تحصی کثیره . . . ”
(مناقب خوارزمی/ 32)
به راستی که خدا ی تعالی برای برادرم علی فضیلت هایی قرار داده که از کثرت و فراوانی قابل شمارش نیست.
آری :
اوصاف علی به گفتگو ممکن نیست
گنجایش بحر در سبو ممکن نیست
اما با این همه از فرزندشان امام عصر علیه السلام مدد میجوییم که ما را به ذکر و یاد جد بزرگوار و مظلومشان مولی الموالی حضرت علی علیه السلام موفق بدارد که همانا یاد فرح بخش شان عبادت است آن هم چه عبادتی!
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
” ذکر علی عباده ”
یاد علی عبادت است.
ای کاش
توفیق این عبادت را تا آخر عمر حتی لحظه ی جان دادن داشته باشیم و با محبت شیرین شان ، در دنیا و آخرت در بهشت به سر بریم.
تمام لذت عمرم همین است
که مولایم امیرالمومنین است
الحمدلله رب العالمین
رضا خدادادی