همان طور که گفته شد، جان کلام قرآن در حروف مقطعه آن است...
اسرار خوشبختی، قسمت هفتادو یکم:
نکته ای نادر در باب واقعه ای نادر 2
همان طور که گفته شد، جان کلام قرآن در حروف مقطعه آن است و ادبا در این باره گفته اند:
«زيادَةُ المَبَانِي تَدُلُّ عَلَى زِيادَةُ المَعانى»؛ فزونی حروف هر کلمه بر فزونی معنای آن دلالت دارد.
پس در میان حروف مقطعه قرآن مجید؛ «کهیعص» و «حم عسق» بیشترین معنا را در بر دارد. اوّلی کربلای سیدالشهداست و دومی غیبت و ظهور صاحب الزمان (صلوات الله عليهما)؛ اوّلی جلوه جميل سیّدالشهداست و دومی جلوه جليل صاحب الزمان (صلوات الله عليهما)؛ جلوه هایی که خدای متعال به آن دلالت کرده و سوگند می خورد و رسول اکرم (صلى الله علیه وآله) خدای متعال را به آنها سوگند می دهد: «اللَّهُمَّ يا شاهِدَ كُلّ نَجْوَى... أسئلك... بِحَقِّ...كهيعص وَ حمعسق».1
جلوه هایی که هر دو عالمگیرند؛ اوّلی دلها را سوزانده و دومی دلها را ربوده؛ اوّلی زهرای اطهر را به عزا نشانده و دومی دل سوخته ایشان را به آرامش کشانده. گویا هر دو، دو روی یک سکه اند. لذا هر طالب معرفتی از اوّلین و آخرین برای یافتن گم کرده فطری خود؛ برای یافتن حقیقت الهیه در باطن خود، در غیبت آن جلوه جهانگیر دلربا، دل سودایی خود را به کربلا برده و سعی در سپردن آن به سالار و سرور آن کرده است. این همه روضه ها و محرم ها و مرثیه ها و نوحه ها حکایت از این شیدایی دارد.
واقعه کربلا، رنگ سرخ و سبز به صورت عالم است و ظهور، رنگ سبز و سرخ؛
«صبغةَ اللهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللهِ صِبعَةً»؛2 رنگ خدا، و چه کسی از خدای، خوش رنگ تر است؛
یعنی رنگی که خدا نیست، ولی نشانه از خدای متعال است و کسانی را که با او رو به رو میشوند، راه به خدای متعال برده، خدای متعال را وجدانی آنان می کند.
یکدله شدن در دعای تمنّای ظهور به محبت امام حسین (علیه السلام)
ظهور و جلوه امام حسین (علیه السلام) در عاشورا فصل مشترک همه عاطفه ها و محبت هاست؛ از اوّلین و آخرین؛ از جن و انس و ملک؛ از خدای متعال و بندگان او. بیایید برای ظهور و رجعت او، دلها را به حضور محبت او یکدله کنیم و زمین و آسمان را با آن آغشته کرده و خاک را دوباره با گلاب آن، گِل کنیم، تا شاید... .
- بزرگی می فرمودند: یکی از مصاديق «یَدُ اللهَ معَ الجماعة»، دعای دست جمعی است.
- یکی از لوازم استجابت دعا پاک بودن از گناه است و گریه بر امام حسین (علیه السلام) گناهان را پاک میکند.
- طبق دلالت عقل و نقل - اعم از آیات و روایات - همه كائنات ذی شعورند؛ لذا در واقعه کربلا زمین و آسمان خون گریستند.
۴. گذشته از این، عالم ملکوت که عالم ملائكة الله است، محيط و مسلّط بر عالم دنیا حضور دارد.
- حال در هنگام گفتن مقتل و ذکر مصیبت، مخاطبتان را مستمعين حاضر در پای منبرتان قرار ندهید؛ بلکه همۀ عالم از جن و انس و ملک و کائنات را مخاطب خود قرار داده و برای همه آنان روضه بخوانید، و در آخر با همین جمع برای وجود مبارک امام زمان (علیه السلام) و فرج ایشان دعا بکنید.
دعای فرج به نیابت و دَم مضطرّ حضرت زینب کبری (سلام الله عليها)
مرحوم آیت الله میرزا احمد سیبویه از شیخ حسین سامرایی که از اتقیای اهل منبر در عراق بود نقل فرمود: زمانی که در سامرا مشرّف بودم، عصر روز جمعه ای به سرداب مقدس رفتم، غیر از من کسی نبود و من حالی پیدا کردم و متوجه مقام صاحب الأمر (صلوات الله علیه) شدم، در آن حال، صدایی از پشت سر شنیدم که به فارسی فرمود: «به شیعیان و دوستان ما بگویید که خدا را به حقّ عمه ام حضرت زینب (علیها السلام) قسم دهند که فرج مرا نزدیک گرداند».3
پس از دیگر اعمال قطعاً مؤثر در تعجیل فرج امام زمان (علیه السلام) دعا برای آن با قسم دادن خدای متعال به زینب کبری با توجه به اضطراب و اضطرار ایشان در شب و روز عاشورا تا هنگام رحلت (معظم لها) است. و دیگری دعا برای فرج نیابتاً از طرف ایشان؛ و دعا کردن با دَم و نفس آن حضرت و با سوز محبت وی به امام حسین (علیه السلام) و با توجه به حقیقت این آیه که زهرای مرضیه است: «أَمَّن يُجِيبُ المُضَطَرَّ اِذا دَعاهُ ويَكشِفُ السُّوءَ»4 پنج بار بعد از هر نماز مغرب برای تعجیل در ظهور امام زمان و فرج آل محمّد (عليه وعليهم السلام) قرائت شود.
عزاداری سیدالشهدا به نیابت از امام زمان و هدیه ثواب آن به جدّه اطهر ایشان (سلام الله علیهم)
سمت و سوی اوّل و اعلا و نهایی خلقت و شریعت ظهور است؛ ظهورِ حبیب خدای متعال که کمال آن در ظهور امام زمان (علیه السلام) و رجعت بعد از آن است، که اوج تمامیّت آن در قیامت می باشد. هر کسی در دین و زندگی خود و آداب و اعمال در آنها سمت و سویش چنین باشد، بر راه استوار راست و درست میباشد، وگرنه حتّی اگر کردارش مطابق شرعیات باشد، راه را نشناخته و در زحمت پیمودن آن کم بهره بوده است؛ حتی عزاداری محرم و سیّد الشهدا (علیه السلام) که خود از اعمال عالی و متعالی است، اگر به نیابت از سوی ساحت مقدس امام زمان (علیه السلام) برای ایشان انجام شده و ثواب آن به محضر مبارک صديقه کبری (سلام الله عليها) تقدیم گردد، کمال می یابد؛ همه اعمال و عبادات و حسنات نیز چنین اند؛ آن کلید ارزشمند تعالی، زندگی کردن برای امام زمان (علیه السلام) و هدیه ثواب آن به جدّه اطهر ایشان که کلیددار اصلاح امر ظهور ایشان هستند، می باشد.
مداومت به عزای سیدالشهدا (صلوات الله عليه) صباحاً و مساءً
وجود مبارک امام زمان (علیه السلام) میفرماید که صبح و شام در مصیبت امام حسین (علیه السلام) ناله کرده و خون گریه میکنند؛ پس شیعه ای که با ساحت مقدسه ایشان پیوند داشته باشد بایستی به میزان چند و چون پیوندش، او نیز صباحاً و مساءً لا اقل گوشه چشمش برای مصیبت امام حسین (علیه السلام)، و محنت غیبت و هجران امام زمان (علیه السلام) خیس شود؛ مگر آنکه گفته شود: دلها از شدت غفلت از آن وجود مبارک، و رعایت نکردن ادب آن ساحت مقدّس گُر گرفته و کِرخ شده اند؛ به قول حکیم صفای اصفهانی که در ثنای ساحت مقدس و مبارک صدیقه طاهره (علیها السلام) میگوید:
هر دل که من از عشق تو دیوانه ندیدم/ دل نیست جمادی است گران سنگ ترازو
حسینی شدن سبب تسهیل و تعجیل در ظهور
محرّم یعنی اینکه وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) به طور ویژه عالم را از وجود مبارک خود پر کرده اند، و به این ترتیب، همه عالم در اقیانوس حضور امام حسین (علیه السلام) واقع شده اند؛ به این حضور توجه کنید. اگر می خواهید حسینی شوید به این حضور که عالم را پر کرده توجه کنید و سعی کنید حواستان پرت نشود. به میزانی که انسان حواسش پرت نیست این حضور فراگیر و وجودی که عالم را پر کرده، در او تأثیر می گذارد. بعد میرسد به اینجا که میگوید: وقتی ایشان عالم را پر کرده اند؛ پس من دارم آن وجود مبارک را نفَس میکشم.
اگر انسان، همراه با این توجه و تنفّس و حضور، مؤدب بود، خیلی طول نمی کشد که احساس میکند دارد حسینی میشود؛ آنگاه در خودتان حضور وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) را می یابید؛ و می یابید که از وجود مبارک ایشان پر شده اید. هر قدر مواظبت و توجه تان را بیشتر بکنید و بیشتر هم طول بکشد، بیشتر بهره مند میشوید.
برای انس پیدا کردن با آن وجود مطهّر مقدس، دو ماه، فرصت کمی نیست، تا بتوان با آن انس پیدا کرد و عمری را با آن به سر برد. و همچنین است مؤثرترین عمل برای تعجیل در فرج صاحب الزمان (علیه السلام). چگونه با گریه بر حسین بن علی (علیه السلام) زمینه ساز ظهور امام زمان (صلوات الله عليه) شویم: فرمودهاند وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) «عَبَرَةُ كُلَّ مُؤْمِنٍ»5 هستند؛ یعنی هر مؤمنی که گریه میکند، خودِ اشکی که میریزد، امام حسین (سلام الله علیه) است. باز فرموده اند که ایشان «قَتِيلُ العَبَرات»6؛ یعنی کشته اشکهایی که برای او ریخته می شود؛
پس وقتی ایشان خود آن اشکهایی هستند که برایشان ریخته میشود، اوّل: با توجه به اینکه اشک نشانه محبّت و معرفت است؛ پس به این ترتیب خوردن اشکی که برای امام حسین (علیه السلام) دارد ریخته می شود تشدید و تعمیق محبّت و معرفت نسبت به ایشان برای خود انسان است. دوم: با توجه به اینکه همۀ ذرّات بدن انسان مانند کل بدن انسان، واجد حيات، فهم، شعور و توانایی دیدن و شنیدن هستند، موقع گریه بر سيّدالشهدا (سلام الله علیه) قصد کنید با همه تنتان گریه کنید؛ به این ترتیب نه فقط دل شما، بلکه گِل شما و تن شما هم حسینی می شود؛ گِل شما هم تربت کربلا می شود. سوم: اگر کسی موقع سخنرانی کردن و روضه خواندن این طور قصد کند که همۀ کائنات بشنوند؛ هر انس و جن و ملکی بشنود، به دلیل اینکه گریه بر سيّدالشهدا همه آلودگیها، همه گناهان را پاک میکند و نورانیت و طهارت ایجاد میکند؛ این اتفاق می افتد که اگر با صداقت و شدت و محبـت بـوده باشد، همه عالم بشنوند و گریه کنند؛ به این ترتیب، عالم تطهیر شده و برای آمدن و ظهور وجود مقدس امام زمان (صلوات الله عليه) آماده میشود.
منابع:
1 کافی 7: 397
2 بقره/ 138
3 سحاب رحمت/ 829
4 نمل/ 62
5 کامل الزیارات/ 108
6 همان مدرک/ 109