یادداشت زیر تلنگریست برای غنیمت دانستن شادی ها، این که می توانیم به بهانه ی اعیاد مختلف، شاد باشیم و چه عیدی بهتر از نیمه ی شعبان، زمانی برای شاد بودن.
افسردگى موضوعى است که این روزها بسیار از آن مى شنویم که گرچه منحصر به جامعه ما نیست، اما عده اى معتقدند برخى مناسبت ها و مراسم مذهبى از جمله عزادارى در شهادت معصومین علیهم السلام، زمینه ساز گسترش این موضوع و باعث حاکم شدن جوى غمگین و منفعل در جامعه گشته است.
به طور قطع دین راهنمایى است براى صحیح زیستن و صرفنظر از مواردى که دستاویز کسب منافع و مطامع فردى و سیاسى گشته، افراط و تفریط در آن جایى ندارد و مذموم دانسته شده است.
پس هر جا خروج از اعتدال رخ دهد بى شک خطاى انسانى در آن رخ داده! و الا
“اسلام به ذات خود ندارد عیبى”
زمانى که قلب انسان مبتلا به پیوندى معنوى و عاطفى مى شود خواه و ناخواه از شادى محبوب خود شاد و از غم او غمگین مى شود
شاید از این روست که امام صادق علیه السلام فرمودند: «شیعیان ما در شادی های ما شاد و در حزن و اندوه ما محزون و غمگین هستند»
پس احساس حزن در عزاى اهل بیت لاجرم است کما اینکه شاید همه این تجربه را داشته باشیم که در ایام شهادت، حتى بدون شرکت در مراسم عزادارى، باز حزنى در عمق قلبمان احساس مى کنیم یا مثلاً غم غروب هاى جمعه را که ناشى از غمگین بودن قلب مبارک امام عصر(عج) است، همه حس کرده ایم.
البته شرکت کردن در این نوع مراسم عزا، خود نوعى از آرامش و نشاط معنوى را در انسان ایجاد مى کند، که چه بسا ناشى از محکم تر شدن پیوندها و ارزش هاى معنوى در قلب او باشد امّا صرفنظر از این موضوع باید گفت زندگى ائمه علیهم السلام همانگونه که روزهاى ناشاد داشته طبیعتاً روزهاى شاد هم داشته است
و چه بسا ما در بیان و ابراز این شادى ها کوتاهى کرده باشیم.
اکثر جوامع به بهانه هاى مختلف در پى برپایى جشن ها و دورهمى ها هستند و بسیارى مناسبت هاى مذهبى، تاریخى، ملى و… را براى شادى و پایکوبى غنیمت مى شمارند.
شاید در جامعه ما بنا به دلائلى این شادى ها کم رنگ شده و باعث شده غم ها و عزاها بیشتر و برجسته تر به نظر آیند.
حال آن که راه حل مسأله، برپا داشتن جشن ها و شادى هاست و نه حذف کردن عزاها،
و براى جشن و شادى چه زمانى بهتر از روزهاى شادمانى ائمه که ولى نعمت ما هستند…؟
در این ایام که زمان شادى اهل بیت است خوب است با برگزارى جشن ها، شادمانى مان را ابراز کنیم تا هم با قلب مبارک مولایمان همنوا شویم و بگوئیم همانگونه که در غم هایتان شریک هستیم در شادى هایتان هم شریکیم
و هم از این فرصت براى ترویج نشاطى پاک و حقیقى بهره مند شویم.
قطعاً شیعه منتظر، پر است از نشاط و امید.
نویسنده: شمیم