نمایشنامه نیمه شعبان
گفتگو(در یک فضای صمیمی 3 الی 4 دوست باهم صحبت می کنند)
1 به طور کلی غیبت امام زمان دو وجه دارد: وجه اول ِغیبت، غیبت جسمانی و یا عنوانی حضرت، و وجه دومِ غیبت، غربت امام زمان است.
یک معنای غیبت این است که حضرتِ حق، سیزده معصوم را در اختیار عوام و خواص قرار داد، امّا معصوم چهاردهم را از چشم عموم پنهان نمود. لذا معنای نخست غیبت، حجابی است که روی چشمهایی کشیده میشود که لیاقت دیدن خوبیها را ندارند:
2 گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است
گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است
گفتم فراق تا کی؟ گفتا که تا تو هستی
گفتم که نفس همین است، گفتا جواب همان است
3 وجه دوم غیبت، غربت امام زمان، غربت، اصلا غربت یعنی چه؟
2 غربت در لغت به معنای دوری و بُعد مسافت و در عرف، به معنای ناخشنودی، و نارضایتی و عدم قرابت است.
1 غربت چه شکلیه؟ یه مثال بزنید
2مثلا ادم می ره خارج و یا یه شهری که زبونش و فرهنگش با ما فرق می کنه ، یه احساس تنهایی و بدی به آدم دست می ده ،من یکبار یه همچین جایی بودم نه کسی باهام حرف می زد و نه من باهاشون حرف می زدم بعدش هم انگار اصلا من را نمی دیدن انگار وجود نداری
3 اون وقت توی اینجا اگه کسی بیاد سراغت، بهت سلام کنه، باهات آشنا بشه چی؟
1 می شه اولین دوستش
2 مثل مدرسه مثلا وقتی وسط سال وارد مدرسه جدید می شی تنها گوشه حیاط بعد همه دارن باهم می گن و می خندن و بازی می کنن ولی تو کسی را نداری تنهایی بعد فرض کن یه نفر با لبخند میاد پیشت و یه سیب بهت تعارف می کنه و می گه سلام اسمت چیه
4 البته ایشان به ما احتیاجی ندارند، در حقیقت، ما آن بچه ی تنها هستیم و خودمان نمی دانیم و امام عصر آن دوستِ مهربانند!!! تنها دوست حقیقی اوست اما ما به دیگران دل بسته ایم و ….
3 ولی کلا چه ادم خوبیه اون که تو را از غربت بیرون اورد
4 اگه غربت را تجربه کرده باشی سعی می کنی دست بقیه غریب ها را بگیری که اونها این احساس را نکنن
1 مثل انجمن ایرانیهای خارج از کشور
2 یا مثلا ماه محرم این دسته های عزاداری هستند نوشته هییت اذربایجانیهای مقیم تهران
3 اره دیگه صاحب هیئت غربت تنهایی عزاداری کردن را تجربه کرده بعد خواسته بقیه آذری ها این احساس وحشتناک را تجربه نکنن که این هیئت را تاسیس کرده
4 احساس حضرت هم همینه؟ وقتی میگیم ایشون غریبن یعنی چی؟
2 غربت درجه بندی داره گاهی انسان از شهر و دیار خودش بیرون میره و تنهاییش اون را آزار می ده ، اما همین حالت بعضی وقت ها در میان دوست ها و آشنایان و در خانه خودش رخ می ده که این پر دردترین رنگه غربته که اصطلاحا بهش می گن غربت خانگی
3پس غربت را می توانیم تقسیم کنیم
گاهی اوقات، غربت در مکان رخ میدهد؛ یعنی مکان، مورد پسندِ امام(ع) نیست و آقا بقیّهالله(ع) در آن مکان، غریب هستند. همچنانکه خودِ آن حضرت، در فرازی از توقیع مبارکشان به شیخ مفید(ره) به غربت مکانی خود چنین اشاره فرمودهاند:
اگرچه هم اکنون در مکانی دور از جایگاه ستمگران سکنا گزیدهام؛ که خداوند صلاح ما و شیعیان مؤمن ما را تا وقتی که حکومت دنیا به دست تبهکاران است، در دوری گزیدن به ما نمایانده است. طبرسی، احتجاج، ج 2، ص 497؛ مجلسی، بحارالانوار، ج 53، ص 175.
گاهی از اوقات نیز غربت در زمان است. یعنی زمان و زمانه در خور شأن آقا بقیّهالله(ع) نیست، همچنانکه در روایتی میفرمایند:زمانه از گذشته سختتر و دشوارتر شده است.(صدوق، کمالالدین و تمام النعمه، ج 2، ص 487 و مجلسی، همان، ج 53 ص 186.)
غربت حضرت افسانه نیست.در روایات بیشماری شباهت ایشان با حضرت یوسف را زندانی شدن برشمرده اند. حضرت زندانی دوران غیبت اند.
4گاهی هم غربت از ناحیه شیعیان و دوستان ایشان است و میتوان عدم شناخت راستین شیعیان از حقیقت باطنی و ولایت الهی ایشان را نوعی غربت دانست.
متأسفانه باید اعتراف نمود شناخت شیعیان از آن حضرت، غالباً در حدّ یک شناخت تاریخی و شناسنامهای است و آن هم به صورت ناقصِ آن، که البته این جنبه شناخت از امام(ع) را میتوان وجه مشترک شناخت دشمنان امام(ع) با دوستان ایشان داشت، و چه بسا شناخت دشمنان امام(ع) بسیار کاملتر از شناخت دوستان ایشان از جنبه تاریخی و شناسنامهای ایشان باشد.
منظور از شناخت امام زمان(ع)، تنها شناخت شناسنامهای و تاریخی آن حضرت نیست که انسان بداند نامش چیست، فرزند کیست، در چه عصری زندگی میکرده و … بلکه مراد از شناخت امامت، اعتقاد به ولایت و معرفت به شخصیت امام است و افزون بر اعتقاد و معرفت، اطاعت نیز لازم است.( عصاره خلقت درباره امام زمان(ع)، برگرفته از آثار آیتالله جوادی آملی.) در غیر این صورت، همانطور که اشاره شد، همه طاغوتهای جنایتکاری که امامان معصوم(ع) را مظلومانه به شهادت رساندند، بیش از هر کس دیگری امامان عصر خویش را میشناختند.
1نکته بسیار بسیار مهم: منظور از شناخت امام در درجه اول شناخت مقام و جایگاه او در عالَم هستی می باشد و در درجه دوم شناخت وظایفی است که ما در مقابل ایشان داریم.
2 گاهی هم شناخت نادرست از کسی باعث ناراحتیش می شه ؛مثلا کسی یک جایگاه بالایی داره ولی در شرایطی اگر کسی اون جایگاه را نادیده گرفته بشه ، بهش بر می خوره و ناراحت میشه،خود ما هم اگه دکتر و مهندس باشیم و پشت اسممون این القاب را نیارن کلی بهمون بر میخوره حالا چه برسه ما را با کس دیگه مثلا یک کارگر ساده اشتباه بگیرن حالا تصور کن با یک دزد یا قاتل یا یک خون ریزاشتباهمون بگیرن
3 البته چیزی به امام زمان بر نمی خوره، چون ایشون نفسانیت ندارن!
4 حضرت هم یکی دیگه از وجوهات غربتشون اینه که ایشون را در جایگاه واقعیشون نمی بینند امام رضا علیه السلام می فرمایند: امام همنشین هم دل، پدر مهربان و برادر همراه است و همانند مادر نسبت به طفل شیرخواره ی خود مهربان و پناهِ بندگان است (اصول کافی جلد 1 صفحه 200 )
یا در دعای عهد می خوانیم خدایا با فرج او شهرهای خود را آباد ساز و بندگانت را حیات راستین بخش حضرت این جایگاه را دارن انوقت خیلی ها حتی شیعیان ِحضرت، تهمت های ناروا می زنن مثلا می گن که ایشون جوی خون را می اندازن و از کشته پشته می سازن
با این که امام رضا می فرمایند هیچ یک از شیعیان ما مریض نمی شوند مگر اینکه ما نیز در بیماری آنان بیمار می شویم و غمگین نمی شوند مگر اینکه ما نیز در غم آنها محزون می شویم و شادمان نمی گردند مگر اینکه ما نیز به خاطر شادی انها شادمانیم (بحار الانوار جلد 26 صفحه 140 )
ایشون پدر مهربان هستند اون وقت خیلی ها غیر از اینکه جایگاه واقعیشون را نمی بینن خیلی هم منفی فکر می کنن و این خیلی دردناکه
3 یادمه یک جا یک نظر سنجی از دانش اموزان می خوندم که ازشون پرسیده شده بود که دوست دارید حضرت ظهور کنه؟ بعد یک درصد بالایی گفته بودن خیر چون ما رو می کشه
اینجا اون بچه ها حضرت را به جای اینکه پدر مهربان شون ببینن چنگیز خان مغول دیدن، این برای ما سخته چه برسه به قلب مهربان و نازنین حضرت
حضرت امیر المومنین به اصبغ بن نباته فرمودند:صاحب هذا الامر الشرید الطرید الفرید الوحید
امام عهده دار این امت همان رانده آواره ی بی کس و تنهاست.بحار 120:51
1*** حالا چرا شناخت حضرت این قدر مهمه؟
2 علامه امینی(ره) صاحب کتاب گرانسنگ الغدیر میفرمودند: «در سفری به سوریه، دانشمندان آن دیار، به ملاقات من آمدند. در مجلسی از بزرگان اهل سنّت آن منطقه، یکی از آنان به من رو کرد و گفت: آیا در اسلام جز ولایت و امامت، اصلی دیگر وجود ندارد که تو فقط درباره ولایت و غدیر و مفاهیم مربوطه مینویسی؟ آیا اسلام، توحید ندارد، معاد ندارد، نبوّت، قرآن، اخلاق و احکام ندارد؟ من هر چه فکر کردم که به این فرد سنّی در مجمعی از اهل سنّت چه جوابی بدهم که دندانشکن باشد، چیزی به ذهنم نیامد. قلباً به حضرت امیرالمؤمنین(ع) متوسّل شدم که من در این جمع، زبان شما اهلبیت هستم، مرا یاری دهید تا بتوانم از منطق شما دفاع کنم. به عنایت مولا به ذهنم رسید که به این حدیث شریف استناد کنم. لذا روایت: «من مات و لم یعرف إمام زمانه مات میتّهً جاهلیه را خواندم» مدارک آن را بیان کرده، معنای آن را توضیح دادم و گفتم: این کار که فقط از ولایت میگویم و مینویسم، سلیقه من نیست، بلکه فرمایش رسول خدا(ص) در این حدیث است که کسی که ولایت ندارد، از توحید، نبوت، معاد، قرآن و احکام بهرهای نمیبرد. آنها در مقابل این استدلال من ساکت شدند».( نقل از کتاب آثار اعتقاد به امام زمان(ع)، نوشته دکتر هادی قندهاری، ص 62.)
فردی از امام صادق(ع) پرسید: آیا کسی که به ائمّه قبل، معرفت داشته باشد و فقط امام زمان خویش را نشناسد، مؤمن است؟ فرمودند: خیر! (صدوق، همان، باب 39، ص 410، ح 3.)
و باز از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود:
کسی که به امامت پدران من اقرار نموده، امامت فرزندان معصوم مرا نیز بپذیرد، ولی مهدی را که از فرزندان من خواهد بود انکار کند، مانند کسی است که نبوت جمیع انبیا را پذیرفته، نبوت پیامبر اکرم (ص) را انکار نماید.( همان، ص 411، ح 5 و 6.)
رسولاکرم(ص) نیز فرمودند:
کسی که در ایام غیبت مهدی از فرزندان من، او را انکار نماید و بمیرد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است.( همان، ص 413، ح 12.)
3 طبق آیات قرآن کریم و روایات اسلامی، شناخت حقیقی امام زمان(عج) شرط قبولی ایمان، تهذیب اعمال و ضامن برخورداری از هدایت الهی و حیات معقول هر انسان مسلمان و مؤمن است. لذا یکی از وظایف شیعیان و عاشقان منتظر در عصر غیبت، خواندن دعاهایی است که از طریق اهل بیت و ناحیه مقدّسه آن حضرت وارد شده است. از جمله دعایی که امام صادق(ع) آنرا به زراره تعلیم نمودند. ای زراره! اگر آن زمان را درک کردی، این دعا را بخوان:
اللهّم عرّفنی نفسک فإنّک إن لم تعرّفنی نفسک لم أعرف نبیک، اللهّمّ عرّفنی رسولک فإنّک ان لم تعرفنی رسولک لم أعرف حجتّک، اللّهمّ عرّفنی حجّتک فأنّک إن لم تعرّفنی حجتّک ظللت عن دینی. (کلینی، همان، ج 1، ص 337).
بارخدایا! تو مرا به خود بشناسان، که اگر خودت را به من نشناسانی، پیغمبرت را نخواهم شناخت. بار خدایا! تو رسولت را به من بشناسان، که اگر رسول خود را به من نشناسانی، حجّتت را نخواهم شناخت، پروردگارا! حجّت خودت را به من بشناسان که اگر حجّتت را به من نشناسانی، از دین خود گمراه خواهم شد.
4 مضمون این دعای شریف به خوبی نشان میدهد که، اولاً معرفت امام(ع) درطول معرفت پیامبر(ص) و معرفت خدای متعال است نه در عرض آن، لذا معرفت شایسته امام(ع) بدون معرفت و درک درست از خداوند و پیامبر (ص) قابل حصول نخواهد بود.
ثانیاً، اگر کسی حجت زمان خود را نشناسد، از دین خود گمراه خواهد شد، و جاهلیّت او، جاهلیّت کامل یعنی جاهلیّت قبل از ظهور اسلام خواهد بود هر چند این شخص به توحید و معاد ایمان داشته باشد. لذا ایمان به توحید و نبوت این شخص، زمانی وی را از جاهلیت خارج خواهد ساخت که مقدمه ایمان به امام زمان خودش واقع گردد.
1 حالا شناخت ، غربت چه ربطی به هم داره؟
2 ربطش اینه که تا احساسات یک نفر را درک نکنیم ناراحتیهاش را نشناسیم طرز فکرش را ندونیم نمی تونیم خوب بشناسیمش ، میشه همین چیزی که الان خیلی هامون بهش دچاریم یک عالمه در مورد ایشون اطلاعات داریم ولی معرفت نداریم یعنی احساسات ایشون را درک نمی کنیم برای همینه که ایشون غریبن
3 به قول امام رضا غریب اونی نیست که از شهر و مردمش دور باشه غریب اونیه که دوستی نداره همراهی نداره
4 امام سجاد علیه السلام در زمان وصیت به حضرت امام محمد باقر علیه السلام می فرمایند : « پسرم گوش کن وصیتی را که پدرم در زمان وداع با من در روز عاشورا فرمودند و من هم به تو می گویم : بترس از ظلم به کسی که جز خداوند فریاد رسی ندارد . »
1 امام زمان عجل الله در حال حاضر کسی را جز خداوند ندارد.
2 پس ما چی ؟ حضرت که مارو دارن؟
3 شما تصور کنید یه عزیزیتون را دزدیدن یا اینکه بدون هیچ جرم و گناهی به زندان افتاده چه می کنید؟این درسته که بگیم هر وقت خدا بخواد از زندان ازاد می شه؟و ما هم به زندگی خودمان مشغول باشیم؟ یا اینکه به هر دری می زنیم و به هر کسی رو می اندازیم؟ وقت و پول و جانمون را صرف می کنیم تا عزیزمون رها بشه؟
کدامیک از ما شیعیان این شکلی هستیم؟ چه تعداد از ما غربت و تنهایی حضرت را درک کردیم و براش به هر دری می زنیم؟صحبت های هرروزه ما چیه؟ غیر از خونه و مدل جدید ماشین و لذت های این چند روزه دنیاست؟
غیبت حضرت برامون عادی شده و جای خالیش را احساس نمی کنیم حتی جاش را با چیزهای کاذب پر کردیم و دورخودمون می چرخیم و می چرخیم و می چرخیم
4چرا جای خالیش را احساس نمی کنیم؟
1 چون نمی دونیم چیه؟ مثل کسی که توی زندون به دنیا اومده و اونجا بزرگ شده، نمی دونه ازادی چیه؟ چه احساس خوبیه؟ ما هم نمی دونیم حضرت را در کنار خودمون داشتن چیه؟ نمی دونیم روزگاز ظهور چیه؟
2 چیه؟
3 همونیه که می گن یحیی الارض بعد موتها زمین را بعد از مر گش زنده می کنیم
2 چه کنیم که از غربت حضرت کم شود؟
1 طرح غربت امام عصر میتواند به دو هدف صورت گیرد. سرزنش خودمان یا دیگران، به این معنا که در جستجوی کسانی بر آییم زمینه ساز این غربت شده اند و سپس آنها را ملامت کنیم!
اما هدف اصلی در اینجا، سرزنش عاملانِ بروز مشکل نیست، بلکه اقدام جهت رفع مشکل یا لااقل کم کردن آن است.
باید قبول کنیم که بسیاری از مردم روزگار ما با این نعمت الهی روی ستیز ندارند، بلکه تنها از وی غافلند. آنها اساساً نمی دانند که خداوند چنین نعمتی را برای آنها قرار داده است و همین ندانستنشان است که به غربت مولا دامن زده است. باید بدانیم که این جهلِ فراگیر قابل درمان است. دوای جهل هایی از این قبیل، تبلیغ و پیام رسانی است. اگر ما پیام وجود چنین نعمتی را به مردم جهان برسانیم، بسیاری از آنان به جهتِ نیاز و شوقی که به او دارند به سمت ایشان متوجه می شوند. در اثر پیام رسانی جهل از بین می رود، گرایش به منبع خیر فراگیر می گردد و در نتیجه از بار سنگین غربت آن حضرت کاسته می شود.
هر یک از ما باید این پیام را به کسانی که مخاطبمان هستند منتقل کنیم که: « خداوند برای هر زمان امامی قرار داده تا پناه آن ها باشد. او همچون چشمه آب گوارایی است برای تشنگی های تمام انسانهای کمال جو».
حضرت امیر علیه السّلام میفرمایند: از دست دادنِ دوستان غربت است!ما با اصلاحِ خود می توانیم در زمره دوستان آن حضرت قرار گرفته و در نتیجه از غربت ایشان بکاهیم( تصویرِ یک درختِ سرسبز بینِ درختانِ قطع شده می تواند گویای این مطلب باشد)
دل نوشته
هزار و یکصد و هفتاد سال است که مهدی فاطمه(ع) شب ها را به تهجد و عبادت تا صبح بیدار است، به گونه ای که رخسار مبارکشان یه زردی گراییده است. دوازده قرن است که هر صبح و شام، طلوع و غروب خورشید را نظاره می کند. صد ها سال است که بی صبرانه منتظر بیداری انسان ها به ویژه شیعیان و صدور فرمان الهی ظهور است. تعجب اینجاست که چرا بشر او را نمی خواهد؟ چرا شیعیان آن گونه که باید او را یاد نمی کنند؟ آری او از میان مردم رانده شد و راهی عرصه های هجر و فراق شد و به دامن غربت و تنهایی افتاد. مردم غافل، ولی نعمت خود را از یاد بردند. چه بسیار که بر کنار سفره پر نعمت او نشستند و گفتند و خوردند و برخاستند، اما حتی یک بار هم از او نامی نبردند و یاد خیری از او نکردند… او تنهاست و غربتش از نوع سخت ترین غربت ها یعنی غربت خانگی است…
شعر
چه انتظار عجیبی تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی ! عجیب تر آن که چه آسان نبودنت شده عادت
چه بی خیال نشستیم نه کوششی ، نه توانی فقط نشسته و گفتیم : خدا کند که بیایی
اگرچه… او یوسف دلربای زهراست/ با هیچ گهر خریدنی نیست
با دیده ی از گناه لبریز/ آن روی چو ماه دیدنی نیست
ولی… تو مگو ما را بدان شه بار نیست/ با کریمان کارها دشوار نیست.
این دیده نیست قابل دیدار روی تو/ چشمی دگر بده که تماشا کنم تو را
تو در میان جمعی و من در تفکّرم/ کاندر کجا روم و پیدا کنم تو را
بخوان دعای فرج را دعــــــــــا اثــــــر دارد دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد
بخوان دعای فرج را و عـافــیــت بـطـلـــب که روزگار بســـی فتنه زیر ســـر دارد
بخوان دعای فرج را کـه یـوسـف زهــــــرا ز پشت پرده ی غیبت به ما نظـر دارد
بخوان دعای فرج را به یاد خیمه ی سبز که آخرین گل سرخ از همه خبـــر دارد
بــوی عـطــر یــار دارد جمـعه ها/وعــــده دیـــدار دارد جمــعه ها
جمــعـه هـا دل یاد دلبـر مـی کنـد/نغمه یا ابـن الـحسن سـر مـی کنـد
خانه آرزوهایم کلبه ای است کوچک در دشت شقایقها
که تو را کم دارد راستی کی می آیی ؟