امام حسین، ستاره ی سوم در آسمان بی انتهای خداست، کوتاه مطلبی از ولادتش را بخوانید و سپس معجزه ی شعر معروف باز این چه شورش است.
ستاره سوم
کودکی می آید که مادرش او را بااکراه به دنیا آورد، کودکی که قرار است ذبح شود، کودکی که همه انبیا بر او گریستند کودکی که…
﴿وَ وَصَّیْنَا الْاِنْسانَ بِوالِدَیْهِ اِحْساناً، حَمَلَتْهُ اُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً… ﴾
ما انسان را نسبت به پدر و مادر خود سفارش نمودیم که بر آنان احسان کند، در حالی که مادرش با کراهت به وی باردار شد، و همچنین با اکراه او را به دنیا آورد.) در مورد حسین نازل شد.
در حدیث دیگری از امام صادق علیه السلام ضمن اشاره به این مطلب، که جبرئیل از سرنوشت امام حسین به پیامبر و دخترش فاطمه خبر داد، و سپس آن بیبی دو عالم به حسین باردار شد، آنگاه میافزایند. آیا در دنیا سراغ دارید که مادری را به تولّد فرزند ذکور مژده دهند، و او با کراهت به چنین فرزندی باردار گردد؟ “.
﴿وَ فَدَیناهُ بِذِبحٍ عَظیم﴾ صافات،107« و او را در ازای قربانی بزرگ، بازرهانیدیم.»
از حضرت ثامن الحجج علیه السلام روایت شده است که فرمودند : منظور از ذبح عظیم درآیهی
فوق امام حسین (علیه السلام) است. (عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 1 ، ص 209)
حسین (علیه السلام) روز سه شنبه یا پنجشنبه پنجم شعبان سال چهارم هجری سالی که غزوه خندق بوقوع پیوست متولد گردید و به روایتی تولد آن حضرت در سال سوم هجری و روز ولادتش هم سوم شعبان بوده است و فاصله بین ولادت سبط اکبر امام مجتبی با سیدالشهدا ده ماه و بیست روز بوده است.