ابن شراحین انصاری کاتب حضرت علی علیه السلام نقل می کند که از حضرت شنیدم که فرمودند : در هنگام قبض روح رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم آن حضرت در حالیکه سر به بالین من داشت فرمودند : یا علی آیا نشنیده ای این کلام خدا را ((ان الذین آمنو و عملو الصالحات اولئک هم خیر البریه )) خیر البریه شیعیان تو هستند که قرار من و شما در کنار حوض کوثر در بهشت است زمانی که همه ی امتها برای حساب حاضر می شوند، شیعیان تو در سرور و خوشحالی دعوت می شوند .
رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در جای دیگر فرمودند :
“یا علی قد غفر لک و لذریتک و لشیعتک و محبی شیعتک”
ای علی : برای تو و فرزندانت و شیعیان تو و کسانی که شیعیان ترا دوست دارند، آمرزش و مرحمت الهی منظور شده است . سید اسماعیل حمیری از شیعیان امیر المؤمنین علیه السلام است، وقتی در حال احتضار بود، عده ای از همسایگان که عثمانی مذهب بودند کنار بسترش حضور داشتند . سید مردی خوش صورت و گشاده پیشانی بود . ناگهان نقطه ی سیاهی در پیشانیش هویدا گشت کم کم زیاد شد تا تمام صورتش را فرا گرفت . شیعیانی که حاضر بودند از این پیشامد محزون و گرفته شدند ، بر عکس ناصبی ها (کسانی که ولایت امیر المومنین علیه السلام را قبول ندارند) شادمان گردیده شروع به سرزنش کردند، چیزی نگذشت که از همان محل نقطه سیاه ، یک روشنی پدید آمد رفته رفته زیاد شد و تمام صورت سید، نورانی گشت، زبان او باز شد، شروع به لبخند نمود و گفت:دروغ گفتند آنهایی که خیال می کنند علی علیه السلام دوستانش را در گرفتاری ها نجات نمی دهد . سوگند به پروردگار داخل بهشت شدم و خداوند گناهان مرا بخشید . اینک ای دوستان علی! شاد باشید و آن آقا را تا هنگام مرگ دوست بدارید پس از او فرزندانش را یکایک با صفاتی که برای آن ها معین شده تشخیص دهید و نسبت به آن بزرگواران نیز ولایت پیدا کنید .
منبع : {در جمله ی انتهای پارگراف اول (از این شراحین……تو در سرور و خوشحالی بدعوت می شوند )
(1)مجمع البیان ،ج10،ص524}{پارگراف 2جمله ی (یاعلی قد غفر …)
(2)تاریخ شیعه،ص37}-الغدیر،ج2،ص273-کتاب سیره ی عملی
اهل بیت حضرت امام علی (ع)مؤلف سید کاظم ارفع.
سؤال ملائکه درباره ی علی علیه السلام
ابن عباس می گوید که: شنیدم از رسول خدا صلی الله علیه و آله که می فرمود: چونکه مرا به آسمانها سیر شبانه دادند به هیچ ملکی از ملائکه برخورد نکردم، مگر اینکه از من درباره علی بن ابی طالب علیه السلام سؤال می کردند تا جایی که من گمان کردم اسم علی علیه السلام از اسم من مشهورتر است.
پس آنگاه که به آسمان چهارم رسیدم، ملک الموت را دیدم که به من گفت: ای محمد! هیچ خلقی از خدا نیست مگر اینکه قبض روحش بدست من می باشد، بجز تو و حضرت علی علیه السلام، چون خداوند متعال خود قبض روح شما را خواهد کرد. پس چون به زیر عرش الهی رسیدم حضرت علی علیه السلام را دیدم که در زیر عرش الهی ایستاده بود.
پس من گفتم: ای علی از من سبقت گرفتی؟
جبرئیل به من گفت: ای محمد! کیست آن کسی که با او این چنین صحبت می کنی؟ گفتم: این برادرم علی بن ابی طالب علیه السلام است.
جبرئیل به من گفت: ای محمد! این علی علیه السلام نیست بلکه ملکی از ملائکه خداوند متعال می باشد که خداوند متعال آن را به صورت علی علیه السلام خلق کرده است.
پس ما ملائکه ای که مقرب درگاه الهی هستیم هر وقت مشتاق دیدار حضرت علی علیه السلام می شویم این ملک را زیارت می کنیم، بخاطر بزرگی و کرامتی که حضرت علی علیه السلام در پیشگاه خداوند دارد.1
متن روایت
عن ابن عباس، قال: سمعت رسول الله(ص) یقول: لمّا أسری بی إلی السماء ما مررت بملإ من الملائکه إلا سألونی عن علی بن أبی طالب علیه السلام حتی ظننت أن اسم علی فی السماء أشهر من اسمی. فلما بلغت السماء الرابعه نظرت إلی ملک الموت، فقال لی: یا محمد؛ ما خلق الله خلقا إلا أقبض روحه بیدی ما خلا أنت و علی علیه السلام فإن الله جل جلاله یقبض أرواحکما بقدرته.
فلما صرت تحت العرش نظرت فإذا أنا بعلی بن أبی طالب علیه السلام واقفا تحت عرش ربی، فقلت: یا علی سبقتنی؟ فقال لی جبرئیل علیه السلام: یا محمد؛ من هذا الذی یکلمک؟ قلت: هذا أخی علی بن أبی طالب علیه السلام. قال لی: یا محمد؛ لیس هذا علیاً و لکنه ملک من ملائکه الرحمن خلقه الله علی صوره علی بن أبی طالب علیه السلام فنحن الملائکه المقربون کلما اشتقنا إلی وجه علی بن أبی طالب علیه السلام زرنا هذا الملک لکرامه علی بن أبی طالب علیه السلام علی الله سبحانه.
سند روایت
شیخ جلیل القدر، محمد بن احمد شاذان قمی در کتاب «مئه منقبه» طریق خود را نسبت به این روایت چنین بیان می کند(2) «حدثنا أبوالقاسم جعفر بن محمد بن مسرور اللحام(3)قال: حدثنی الحسین ابن محمد، قال: حدثنی أحمد بن علویه المعروف بابن الاسود الکاتب
الاصبهانی(4) قال: حدثنی إبراهیم بن محمد، قال: حدثنی عبد الله بن صالح، قال: حدثنی جریر بن عبدالحمید، عن مجاهد، عن ابن عباس».
علامه کراجکی رحمه الله در کتاب کنز الفوائد در مورد این روایت می فرماید: «این روایتی است که اصحاب حدیث بر نقل آن اتفاق دارند.»
با توجه به این که روایت نیز از نظر سندی نیز قابل اعتماد می باشد.
1. کنز الفوائد، ج2،ص142؛ مأه منقبه، ص33؛ بحار، ج18، ص300 و ج26، ص305؛ مدینه المعاجز، ج2، ص 311،ح 574؛ الشیعه فی أحادیث الفریقین،ص 179،ح 224.
2. و طریق علامه کراجکی در کتاب «کنزالفوائد» نیز چنین می باشد.
3. او یکی از مشایخ شیخ صدوق رحمه الله است و از «حسین بن محمد بن عامر» نیز نقل روایت می کند. (نقلاً عن هامش مئه منقبه).
4. او که به یک ادیب، شاعر، کاتب و راوی حدیث مشهور بود، قصیده ای در 830 بیت به نام «الألفیه و المحبره» در مدح امیرالمؤمنین علی علیه السلام سرود که وقتی این قصیده بر أبی حاتم سجستانی عرضه شد، گفت: «ای اهل بصره، به خدا قسم شاعر اصفهانی در این قصیده در احکام و زیادی فایده اش بر شما غلبه و برتری پیدا کرد». وفاتش به سال 312 یا 320 ق می باشد. (ر.ک: الکنی و الالقاب 1/212؛ الذریعه 2/298 رقم 1197).
برگرفته از: امام علی علیه السلام در آینه معراج، علیرضا زکی زاده رنانی،