خداوند در قرآن کریم مسلمانان را دعوت کرده است تا به آسمان بالای سر خود بنگرند و در شگفتیهای آفرینش آن دقت نمایند
أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَ زَيَّنَّاهَا وَ مَا لَهَا مِنْ فُرُوج.
آیا آنها به آسمانی که بالای سرشان است نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کرده ایم؟
بر اساس این دعوت الاهی بوده که معصومان توجه خاصی به آسمان بالای سر خود داشتند و مخصوصاً در سحرگاهان و هنگام نماز شب در مناجات با خدا آسمان میدوختند و مدتهای طولانی در دریای اندیشه فرو میرفتند. دیده بر پیامبر اکرم سه مرتبه در نیمه های شب از خواب بر میخاست و در هر
مرتبه در کرانه های آسمان مینگریست و پنج آیه از سوره آل عمران، از وان في خَلْقِ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ
تا ﴿إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الميعاد ) را قرائت می کرد سپس بخشی از نماز شب را آغاز مینمود.
تفکر در این آیات خداشناسی در دل ،شب چه بسا از سایر عبادات ارزشمندتر باشد چنان که درباره امام زین العابدین روایت شده که هنگام ذکر و عبادت امام زین العابدین ، آب وضوی ایشان را آوردند. دستش را در آن نهاد تا وضو بگیرد و سرش را بالا آورد و به آسمان و ماه و ستارگان نگریست و چنان در خلقتشان به فکر فرو رفت که دستش در ظرف ماند تا مؤذن اذان صبح را ندا داد.
یکی از اصحاب امیر المؤمنین الله بـ می:گوید: شبی من و نوف در حیاط دار الاماره کوفه خوابیده بودیم اواخر شب ناگهان متوجه شدیم امینم المؤمنین در صحن دار الاماره مانند افراد سرگشته و حیران دستها را به دیوار نهاده و این آیات را تلاوت میکند:
إن في خلق السماواتِ وَالْأَرْضِ والخلاف الأمل والنهار لابات لأولي الألباب • الدين يا كرون الله قياماً ولموماً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ في خَلْقٍ الشهاراتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا ما خلقت هذا باطلاً بحالك لينا عذاب النار رَبَّنَا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ المرية وَمَا لِلظَّالِمين من المسار رَبَّنَا إِنَّمَا تبعنا منادياً يُنادي الإيمان أن امِنُوا بِرَبِّكُمْ فَانَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا قُلُونا و نفر عَنَّا سَكَاتِنَا وَ تَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ * رَبَّنَا وَ آتِنَا مَا وَعَدْنَا عَلى رُسُلِكَ وَ لَا أُمرنا يوْمَ القِياءَةِ إِنَّكَ لا تخلف الميعاد
همانا در خلقت آسمان و زمین و رفت و آمد شب و روزه دلایلی است برای خردمندان آنهایی که در هر حالت ایستاده و نشسته و بر پهلو آرمیده خدا را یاد کنند و دائم در خلقت آسمان و زمین فکر کرده و گویند پروردگارا این دستگاه با مظلمت را بیهوده نیافریدهای پاک و منزهی ما را به لطف خود از عذاب دوزخ نگاهدار ای پروردگار ما، هر که را تو در آتش افکنی او را سخت خوار کرده ای و او ستمکار بوده و ستمگران را هیچ کس یاری نخواهد کرد. پروردگارا ما چون ستای منادبی را که خلق را به ایمان میخواند شنیدیم اجابت کردیم و ایمان آوردید پروردگارا از گناهان ما درگذر و زشتی کردار ما را بپوشان و هنگام جان سپردن ما را با نیکان محشور گردان پروردگارا ما را از آنچه به رسولان خود وعده دادی نصیب فرما و از آن محروم مگردان که تو هرگز تخلف در وعده نخواهد کرد.
حبه گوید حضرت این آیات را مکرر تلاوت میفرمود و چنان مجذوب آسمان زیبا و خالق این زیباییها بود که گویا هوش از سرش پریده بود امام کم کم بالای سرم رسید و پرسید حبه خوابی یا بیدار؟ جواب دادم .بیدارم آقا شما که با این جهاد و کوشش و با آن همه سوابق درخشان و آن همه زهد و تقوی چنین اشک میریزی ما بیچارگان چه کنیم؟ امام چشمها را به پایین انداخت و شروع به گریه کرد و فرمود:
ای جبه! همگی ما در پیشگاه خداوند خواهیم ایستاد و هیچ یک از اعمال ما بر او پوشیده نیست ای حبه هیچ چیز نمیتواند من و تو را از خدا پنهان دارد.
آن گاه امام رفیقم نوف را مورد خطاب قرار داد و فرمود:
ای نوف خوابی؟» او جواب داد نه یا علی حالت حیرت آور و شگفت اور شما موجب شد که امشب فراوان بگریم. حضرت فرمود:
ای نوف اگر امشب از خوف خدا فراوان گریه کردی فردا در پیشگاه خدا چشمانت روشن خواهد شد ای نوف هیچ قطره اشکی از خوف خدا جاری نمیشود مگر آن که دریایی از آتش را خاموش میکند».
آخرین جمله حضرت به ما این بود که از خدا در ترک انجام مسئولیتها بترسید
آنگاه امیرالمؤمنین در حالی که زمزمه میکرد از جلوی ما گذشت و فرمود: خدایا! ای کاش میدانستم هنگامی که من ،غافلم تو از من رو گردانده ای یا به من توجه داری و ای کاش میدانستم با این خواب طولانی و کوتاهی در
سپاس گزاری ،نعمتها وضع من در نزد تو چگونه است. نوف میگوید به خدا قسم حضرت تا صبح در همین حال بود.
