روشنا در دانشکده منتظر نکیسا بود تا با هم برای ناهار به غذا خوری بروند.
همین که نکیسا را دید در چشمانش خیره شد گویا برقی را مشاهده کرد که تا به حال ندیده بود گفت: نکیسا چیزی شده؟
بله! من دیروز توانستم با خدا حرف بزنم؛ البته خودم که بلد نبودم، بر بال کلمات بزرگی نشستم و پرواز کردم تا همسخن خدا شدم؛ آه که چقدر زیبا بود... و بعد ماجرا را تعریف کرد. روشنا گفت عزیزم مبارك است اما بدان که تازه این اول راه است؛ در آسمان نیایشهای امامان آن قدر جای پرواز هست که اگر تا آخر عمر هم پرواز کنی به انتهایش نمیرسی. همان دعای کمیل که گفتی در يك فرصت به سراغش میروی هزاران نکته دارد و صدها دعای دیگر ....هر کدام از امامان از این نیایشها داشته اند. توصیه میکنم سری هم به دعای عرفه بزنی.... نکیسا گفت از کیست و معنی عرفه چیست؟ روشنا گفت: عرفه از عرفان و معرفت و شناخت است و دعای عرفه از امام حسین میباشد که در روز عرفه نهم ذی الحجه) که حاجیان در صحرای عرفات وقوف ،دارند توسط حضرتش خوانده شده و حالا از گنجینه های نیایشی ماست... نکیسا میخواست بیشتر بداند ولی روشنا گفت برویم ناهارخوری وقت زیادی تا کلاس بعدی نداریم. آن ،شب نکیسا بی تابانه به سراغ کتاب دعا رفت از امام حسین الله فقط ماجرای کربلا را میدانست اما نمی دانست ایشان دعای معروفی به نام عرفه" هم دارند خیلی زود در مقدمه دعای عرفه خواند امام حسین در عصر روز عرفه در صحرای عرفات در حالی که اشک از چشمانشان جاری بود این دعا را میخواندند...
آن شب نکیسا فقط توانست از اقیانوس دعای عرفه، تنها دو فراز را بخواند و در آن بیندیشد امام این چنین فرمود: .... از لطف سرشارت همین بس که مرا در عصر هدایت پرورش دادی و پیشتر هم پیوسته با من نیکویی و مهربانی کردی و به نعمت فراوانم متنعم ساختی تا آنگاه که به مشیتت از آب نطفه مرا آفریدی و در ظلمات سه گانه در میان گوشت و پوست و خون مسکن دادی ....تا آن که مرا در رتبه هدایت علم ازلی با خلقت کامل و آراسته به دنیا آوردی و در گهواره که کودکی ناتوان بودم مرا نگهداشتی و از شیر مادر غذایی گوارا روزی ام کردی و دلهای دیگران را با من مهربان ساختی و مادران مهربان را برای محافظتم از آسیب جن و شیطان برگماشتی و از عیب و نقصان، خلقتم را پیراستی که در هر حال بسی بلند مرتبه خدای مهربانی، بسی بلند مرتبه ... پس آنگاه که زبانم به سخن گشودی و نعمت بی حدت را بر من تمام کردی و در هر سال با پرورش خویش فزون ترم ساختی تا آن که خلقتم مقام کمال یافت و قوای جسم و جانم به حد اعتدال رسید، پس حجت را بر من الزام نمودی و معرفت خود را به قلبم الهام فرمودی و در عجایب حکمتهای خویش چشم عقلم را حیران ساختی و مرا بیدار و هشیار کردی تا در آسمان و زمین شگفتی های مخلوقاتت را مشاهده کنم و مرا به یاد خود و شکر نعمت های بی حد خویش متذکر ساختی و بر من طاعت و عبادتت را واجب نمودی و فهم علوم و حقایقی که پیامبرانت به وحی آوردند به من عطا فرمودی و به روح من و پذیرش بخشیدی و راه مقام رضا و تسلیم را بر من آسان کردی و در تمام این مرحمت ها بر من به اعانت و لطف خود منت گزاردی که اگر بخواهم تلاش کنم یکی از آن بسیار را سپاس گویم در طول زمانها و بلکه قرن ها اگر عمر کنم شکر یکی از آن نعمت ها را نتوانم کرد...!
منابع:
دعای عرفه و دعای کمیل مفاتیح الجنان
