در مدتی که امام حسین در مکه اقامت داشتند، مردم کوفه هزاران نامه برای آن حضرت نوشتند که در آن نامه ها آمده بود
"ای ابا عبدالله ! اکنون که معاویه از دنیا رفته، تقاضا داریم که هدایت و سرپرستی ما را بپذیری و امام و پیشوای ما باشی... "
آنها از اشتیاق و علاقه فراوان خود نوشتند و تعهد نمودند تا با جان و مال خویش امام را حمایت و یاری کنند. حضرت ابا عبدالله علیه السلام نیز پسر عموی خود جناب مسلم بن عقیل را به نمایندگی از خود به کوفه فرستاد تا از مردم بیعت بگیرد. با ورود مسلم به کوفه، ابتدا هزاران نفر مشتاقانه با فرستاده امام بیعت کردند و پذیرایی گرمی بعمل آوردند اما رفته رفته با تهدیدات و رشوه های حاکم کوفه( ابن زیاد )مردم بیعت های خود را شکستند و مسلم را تنها گذاشتند.
ابن زیاد که فرستاده حسین بن علی(علیه السلام) را بی یار و یاور دید توانست با گروهی از مأموران خود با درگیری و مشقت فراوان آن بزرگوار را دستگیر نماید؛ آنگاه در کمال ناباوری مسلم را به دارالاماره بردند و به شهادت رساندند.
